Het cruciale punt van het boek ligt bij het begin. De magische vonk grijpt je of grijpt je niet. Als de vonk overslaat is het boek een adembenemende ervaring.

Patrick Bernauw (1962) en Philip Coppens (1971), het auteursduo van De paus van Satan is met dit boek niet aan haar proefstuk toe. Patrick Bernauw schreef al historische thrillers voor volwassenen, zoals Nostradamus in Orval (2007). Hij verdiende zijn sporen bij de Vlaamse televisie, de Vlaamse vrije radio en heeft het muziektheatergezelschap De Compagnie. Philip Coppens begon zijn carrière als onderzoeksjournalist maar wijdde zijn research al snel aan de mysteries uit onze wereld. Coppens schreef boeken zoals The New Pyramid Age (2007) en Servants of the Grail (2009). Voor De paus van Satan sloegen ze de handen in elkaar.
J-K Huysmans (1846–1907), het hoofdpersonage, was een Franse schrijver van Nederlandse afkomst. Naast zijn literaire bezigheden, hield hij er een bijbaantje als “ambtenaar van de Sûreté Générale” op na. Deze activiteiten brachten hem in aanraking met satanisme. Hij infiltreerde in satanistische kringen, nam deel aan missen, rituelen, bezocht salons, hield er gewillige minnaressen op na. Zo raakte hij verzeild in de strijd tussen magiërs en hun gevaarlijke politieke spelletjes. Er zou namelijk een paus van Satan opstaan in de nieuwe satanische hoofdstad: Bruges-la-Morte.
 
De paus van Satan is geschreven als een biografie, af en toe onderbroken door notities van J-K Huysmans. Het boek is gebaseerd op het testament van Huysmans, dat Philip Coppens in handen kreeg. Het doel van het boek is een reconstructie van alles wat verborgen bleef tijdens het leven Huysmans. Coppens en Bernauw zitten alvast goed met hun sfeerschepping. De Latijnse cultuur zit doorweven in het boek. Er zijn dan ook veel verwijzingen naar Latijnse en Franse teksten. Als decor komen historische steden zoals Brugge en Parijs aan bod. Het boek is daarnaast uitgebreid gedocumenteerd met voetnoten, wat de geloofwaardigheid ten goede komt. Er wordt ook teruggegrepen naar mysterieuze gebeurtenissen op het einde van de 19de eeuw, zoals de Ripper-moorden. Het tempo van het boek ligt vrij laag, zonder storend te zijn. De spanning wordt er trouwens tot op het einde in gehouden. De clou wordt pas dan duidelijk.
 
Het cruciale punt van het boek ligt bij het begin. De magische vonk grijpt je of grijpt je niet. Als de vonk overslaat is het boek een adembenemende ervaring. Zo niet, verdiept de lezer zich in een thriller met historische elementen. De geloofwaardigheid ontbreekt echter en dit creëert een leemte in de beleving van het boek. Persoonlijk behoor ik tot de laatste groep. Ik wil echter de lezer niet het plezier van een goed geschreven boek onthouden. Het krijgt daarom 3 verdiende sterren.