De jaloerse valkenier

Ronald Verheyen heeft in het verleden zijn sporen al verdiend als auteur van spannende jeugdboeken. In deze verhalen betrekt hij vaak gevaarlijke dieren, als uiting van zijn passie voor biologie. Met Hemelse dood waagt hij de overstap naar de thriller voor een publiek van volwassen lezers.

Hoofdinspecteur Francis Severijns van de politie Antwerpen is in Hemelse dood toe aan de laatste zaak voor zijn pensionering. Een kwestie van een dergelijk kaliber is ongezien. De moorden werden gepleegd door afgerichte monsterachtige roofvogels, met name een slechtvalk en een uil. Bij een aanval op de ravissante televisiejournaliste Hanne Bergmans en haar vriend Ivan Beekman, wordt de uil gedood door de politie. Al gauw stuurt de moordenaar Hanne cryptische brieven en hij betrekt haar bij zijn kat-en-muisspel met de politie. De slechtvalk blijft ongrijpbaar. Het is Hanne die het idee levert om de dodelijke vogel een luchtduel te laten uitvechten met de arend van Timor Koshkonov, een valkenier uit Kirgizië. Welke roofvogel zal het onderspit delven? Zal de moordenaar gevat kunnen worden? Blijven Hanne en haar vriend ongedeerd?

In Hemelse dood worden de fatale aanvallen van de roofvogels haarfijn beschreven. Ronald Verheyen heeft duidelijk veel onderzoek gedaan naar het fokken van roofvogels. De kenmerken en levensgewoonten van de vogels worden nauwkeurig geschetst. Ronald Verheyen heeft ook zorgvuldig details aangebracht over de stad Antwerpen. Het verhaal speelt zich daar voornamelijk af. De auteur laat de personages Francis Severijns en Ivan Beekman Antwerpen observeren met liefde voor de stad.

Hemelse dood is geen lijvig boek. Het taalgebruik is eenvoudig, waardoor je het gemakkelijk uitleest. Uiteindelijk staat of valt een boek met het verhaal en de personages die het verhaal dragen. Jammer genoeg is het verhaal te weinig uitgewerkt. De acties hadden onder andere beter gekaderd kunnen worden. De motieven van de valkenier die de vogels tot moordmachines africhtte, hadden ook meer aandacht verdiend. Zo volgt tijdens het onderzoek de politie een parallelle piste om de dader te vatten. De winkel “De Erotische Verbeelding” wordt in het oog gehouden, aangezien de valkenier er een “roofvogelpak” wilde kopen. Ronald Verheyen geeft op deze oppervlakkige manier aan dat een seksueel element meespeelt bij de moorden. Daarnaast maken de hoofdpersonages een uitgesproken eendimensionale indruk. Francis Severijns, bijvoorbeeld, wordt beschreven als de typische hoofdinspecteur bij de politie. Hij houdt van bier en hij heeft een bullebak van een baas, hoofdcommissaris Vekemans. Hij vergelijkt zichzelf graag met zijn populaire evenknieën Morse, Banks en Rebus. Guido Gilleir is zijn spreekwoordelijke sidekick. Hij komt weinig aan bod, tenzij om informatie mee te delen. De moordenaar, die zichzelf Peregrinus noemt, toont de lezer een glimp van zijn gedachten in zijn brieven aan Hanne. Zijn jaloersheid op Hannes vriend Ivan wordt meermaals aangehaald in korte stukjes vanuit het standpunt van de dader. De journaliste Hanne Bergmans neemt de rol waar van de knappe, bedreigde vrouw. De jonge vrouw krijgt een cruciale rol in het politieonderzoek door haar briljante suggestie om de slechtvalk te laten vechten met een andere roofvogel. Haar persoonlijkheid wordt weinig genuanceerd.

Met andere woorden, Ronald Verheyen heeft zich het genre volwassenenthriller nog niet eigen gemaakt. Hemelse dood is namelijk op verschillende punten niet voldoende uitgewerkt. Het boek is daarom geen volwaardige thriller. Het is meer een vingeroefening in het schrijven voor volwassenen dan een complex, gelaagd misdaadverhaal.