Eng, eerlijk en eindeloos verdrietig

Als een schrijver elke vezel van zijn lijf open zet, elk deurtje open trapt en elk hoekje van zijn gevoel in woorden weet te vatten, dan krijg je misschien zoiets bijzonders als Gelukkig Hebben We De Foto’s Nog van Marcel Langedijk.

Zijn verslag over het leven en leiden van zijn broer ging bij mij recht naar binnen, in mijn hoofd, hart en buik. Als voormalig alcoholist denk ik vaak na over de mogelijke eindhalte. Ik kon gelukkig op tijd uit de snelheidstrein die verslaving heet springen, voor Mark liep het anders. Ik was ontroerd, geschokt, gegrepen en zelfs vermaakt. Vijf sterren en eentje extra voor de lef.