Lezersrecensie
Alaska – Anna Woltz
Twee verschillende levens, beiden met hun eigen problemen en traumatische ervaringen. Wat ze verbind is een hond, Alaska. Een leuk boek dat makkelijk wegleest, verteld vanuit de belevingswereld van twee tieners. Geschikt voor kinderen en tieners vanaf 11 jaar.
Parker gaat naar de brugklas van een nieuwe school. Ze heeft geen vrienden en ze heeft afscheid moeten nemen van haar hond, Alaska, omdat een van haar broertjes allergisch is voor honden. Haar ouders hebben een winkel en ze zijn in het voorjaar overvallen. Dit was een zeer traumatische gebeurtenis en heeft het gezin voorgoed veranderd.
Sven is veranderd van school en moet opnieuw de brugklas doen. Hij heef het vorige jaar veel school gemist, omdat hij last heeft van ernstige epileptische aanvallen. Hij schaamt zich voor zijn ziekte en aanvallen en zou het liefst ´normaal´ zijn en niet worden gezien als die jongen met epilepsie. Hij heeft sinds kort een hulphond, Alaska, die hem helpt bij zijn aanvallen.
Op een dag ziet Parker Alaska op het schoolplein en komt ze erachter dat het de hulphond is van Sven, maar ze vindt Sven helemaal niet aardig en een pestkop. Hoe kan ze toch Alaska blijven zien?
Zowel Parker als Sven hebben geen gemakkelijk leven. In het begin van het boek leer je meer over hun levens, wat ze denken en wat voor soort personen ze zijn. Net voordat de moeilijke levens van de twee begint te vervelen gooit Anna Woltz er een gebeurtenis in die zorgt voor spanning en een wending in het verhaal. Dit heeft ze knap gedaan, want het triggert de lezer om door te willen blijven lezen tot het eind van het boek.
Parker gaat naar de brugklas van een nieuwe school. Ze heeft geen vrienden en ze heeft afscheid moeten nemen van haar hond, Alaska, omdat een van haar broertjes allergisch is voor honden. Haar ouders hebben een winkel en ze zijn in het voorjaar overvallen. Dit was een zeer traumatische gebeurtenis en heeft het gezin voorgoed veranderd.
Sven is veranderd van school en moet opnieuw de brugklas doen. Hij heef het vorige jaar veel school gemist, omdat hij last heeft van ernstige epileptische aanvallen. Hij schaamt zich voor zijn ziekte en aanvallen en zou het liefst ´normaal´ zijn en niet worden gezien als die jongen met epilepsie. Hij heeft sinds kort een hulphond, Alaska, die hem helpt bij zijn aanvallen.
Op een dag ziet Parker Alaska op het schoolplein en komt ze erachter dat het de hulphond is van Sven, maar ze vindt Sven helemaal niet aardig en een pestkop. Hoe kan ze toch Alaska blijven zien?
Zowel Parker als Sven hebben geen gemakkelijk leven. In het begin van het boek leer je meer over hun levens, wat ze denken en wat voor soort personen ze zijn. Net voordat de moeilijke levens van de twee begint te vervelen gooit Anna Woltz er een gebeurtenis in die zorgt voor spanning en een wending in het verhaal. Dit heeft ze knap gedaan, want het triggert de lezer om door te willen blijven lezen tot het eind van het boek.
1
Reageer op deze recensie