Verhaal met inzichten

Dit boek van Afra Beemsterboer vertelt het verhaal van Addy die op zeer jonge leeftijd al weduwe is geworden en met 2 kleine zoontjes achterbleef. Ze heeft zichzelf zo ongeveer weggecijferd om het leven voor haar kinderen zo mooi/makkelijk mogelijk te maken.

Op 16-jarige leeftijd is ze op Slot Stinsenhil terecht gekomen om in de tuinen te werken. Op het moment dat ze later weer aangenomen wordt op Stinsenhil (ditmaal als receptioniste), gaan haar beide jongens net het huis uit.
Addy wordt in mijn ogen nogal geterroriseerd door haar collega Liesbeth die in scheiding ligt. Addy schuift alle narigheden van die collega af op de scheiding (daardoor zal ze wel iets vergeten zijn, daardoor heeft ze haar dag niet, daardoor... en ga zo maar door) en legt het naast zich neer
Na een tijdje wordt ze er ontslagen en is ze dagelijks in haar volkstuintje te vinden die ze al vanaf haar 19e runt.

Op een dag komt het stukje land naast haar in bezit van iemand van buiten het dorp, Luc. Hij wordt totaal genegeerd door de andere tuinders en Addy ontfermt zich over hem: ze ziet dat hij nagenoeg niks van tuinieren af weet. Na een tijdje ontstaan er diepe gesprekken tussen hen over het verleden van Addy en brengt Luc, die een gepensioneerde psycholoog is, Addy tot heel andere inzichten.....

Ik vond het een boek dat door het toegankelijke taalgebruik prettig leesbaar is. Af en toe heb ik me zitten ergeren aan het naïeve gedrag van Addy en in sommige situaties had ik haar wel een schop onder haar kont willen geven. Als een boek dit met mij kan, is het goed geschreven.
Door sommige inzichten, had ik wel zoiets van: komt dit in mijn leven ook voor. Het liet mij dus ook nog eens nadenken over hoe mijn leven er uit ziet.
Daar heeft de schrijfster bij mij ook iets bereikt.