Obsessieve liefde en kosmische stilte; een recensie van "Flessenpost aan Hades en de Dagda".

In “Flessenpost aan Hades en de Dagda” volgen we het leven van Peter, Hij was als student smoorverliefd op Myrthe. Hoewel er in de verste verte geen romance ontstaat, blijft Myrthe zijn muze. Peter besluit een flessenpost te schrijven met zijn diepste verlangens, gericht aan het universum. Hij hoopt op een helder antwoord, maar het universum zwijgt in alle talen.

Naarmate Myrthe uit beeld verdwijnt en Peter een gezin sticht met Barbara, blijft zijn obsessie voor Myrthe al die jaren bestaan. Het verhaal verkent de dunne lijn tussen droom en realiteit, terwijl Peter zich afvraagt of alles voor niets is geweest. Zal het genadeloze universum ooit met een antwoord komen?

“Flessenpost aan Hades en de Dagda” is een magisch realistische roman die de lezer meeneemt op een zoektocht naar identiteit en betekenis. De vraag blijft hangen: kunnen we ooit een antwoord verwachten vanuit het universum?

Ik heb al meerdere boeken van Jeroen Rook gelezen. Jeroen heeft een zeer beeldende en prettige manier van schrijven. Deze schrijfstijl neemt je mee in zijn gedachtewereld. Jeroen is niet bang om de randjes van het betamelijke op te zoeken, zoals in wat mij betreft het waanzinnige hoofdstuk waar een gemiddelde necrofiel jaloers op zou worden.

Ik kreeg oprecht medelijden met de persoon Peter die een beetje een soort wattige sukkel blijkt te zijn, maar met z'n hart op de juiste plaats; een man die worstelt met de mores van de moderne maatschappij, zijn niet ruimdenkende echtgenote en het leven.

Ik heb het boek met enthousiasme in bijna één ruk uitgelezen.