Lezersrecensie
Ongelooflijk knap
Niet te geloven dat dit een debuut is. Met 'Wie ik ben' schreef Levi Jacobs een beklijvende roman over depressie en overleven.
Dat doet hij in een puntgave, heldere schrijfstijl vol mooie zinnen en prachtige beelden. Levi Jacobs heeft het talent om in een kort fragment veel emoties en gevoelens te stoppen; loodzware melancholie, gekmakende geilheid en een zachte weemoed, zoals in dit stukje:
"Ze had me bereden, ze had haar tranen over haar borsten laten stromen en was geluidloos klaargekomen, waarbij haar hele lichaam in een laatste krachtinspanning was samengetrokken. Daarna was ze op me gestort als een natte sok die van het wasrek viel. Muisstil scharrelde ik wat door de kamer, haar brommende geluiden op de achtergrond. Ik dronk eerst thee, daarna cognac en trok wat aan mijn nog harde geslacht. Ik zag het licht worden en hoorde hoe buiten de drukte toenam. Ergens moet ik toch in slaap zijn gevallen, want in de ochtend was Boetiek plots weg. Zo was ze."
Het personage Levi is ontzettend gelaagd: complex, soms onuitstaanbaar, soms toxisch, maar ook teder en kwetsbaar. Hij beweegt zich door het leven zoals Rilke's Malte Laurids Brugge: rusteloos, lusteloos, en altijd maar zoeken, zoeken, zoeken.
Ik moest soms denken aan de hoofdpersonages in 'Bleekers zomer' van Mensje van Keulen en 'De man die werk vond' van Herman Brusselmans. Maar het personage Levi stelt zich kwetsbaarder op en blijft daardoor dichter bij de lezer. (Tijdens het lezen dacht ik steeds: 'Ah, lieve jongen, wat wil ik je graag helpen. Kom, kom hier.') Het lijkt me ontzettend moeilijk om te schrijven over een personage dat wellicht bij enkele lezers weerstand en wrevel zal opwekken*, maar hoe knap geeft Jacobs gestalte aan depressie.
(Ooit al iemand ontmoet die doodongelukkig is en bij wie het gezellig vertoeven is?)
'Wie ik ben' is scherp, teder, ontwapenend, geil, en ontzettend moedig. Levi Jacobs schreef een jaloersmakend sterk debuut, die stilistisch puntgaaf is.
Ik wens de schrijver Levi en het personage Levi veel warme handen toe, veel zorgzame, zorgende lezers die het boek dragen.
Dat doet hij in een puntgave, heldere schrijfstijl vol mooie zinnen en prachtige beelden. Levi Jacobs heeft het talent om in een kort fragment veel emoties en gevoelens te stoppen; loodzware melancholie, gekmakende geilheid en een zachte weemoed, zoals in dit stukje:
"Ze had me bereden, ze had haar tranen over haar borsten laten stromen en was geluidloos klaargekomen, waarbij haar hele lichaam in een laatste krachtinspanning was samengetrokken. Daarna was ze op me gestort als een natte sok die van het wasrek viel. Muisstil scharrelde ik wat door de kamer, haar brommende geluiden op de achtergrond. Ik dronk eerst thee, daarna cognac en trok wat aan mijn nog harde geslacht. Ik zag het licht worden en hoorde hoe buiten de drukte toenam. Ergens moet ik toch in slaap zijn gevallen, want in de ochtend was Boetiek plots weg. Zo was ze."
Het personage Levi is ontzettend gelaagd: complex, soms onuitstaanbaar, soms toxisch, maar ook teder en kwetsbaar. Hij beweegt zich door het leven zoals Rilke's Malte Laurids Brugge: rusteloos, lusteloos, en altijd maar zoeken, zoeken, zoeken.
Ik moest soms denken aan de hoofdpersonages in 'Bleekers zomer' van Mensje van Keulen en 'De man die werk vond' van Herman Brusselmans. Maar het personage Levi stelt zich kwetsbaarder op en blijft daardoor dichter bij de lezer. (Tijdens het lezen dacht ik steeds: 'Ah, lieve jongen, wat wil ik je graag helpen. Kom, kom hier.') Het lijkt me ontzettend moeilijk om te schrijven over een personage dat wellicht bij enkele lezers weerstand en wrevel zal opwekken*, maar hoe knap geeft Jacobs gestalte aan depressie.
(Ooit al iemand ontmoet die doodongelukkig is en bij wie het gezellig vertoeven is?)
'Wie ik ben' is scherp, teder, ontwapenend, geil, en ontzettend moedig. Levi Jacobs schreef een jaloersmakend sterk debuut, die stilistisch puntgaaf is.
Ik wens de schrijver Levi en het personage Levi veel warme handen toe, veel zorgzame, zorgende lezers die het boek dragen.
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
