Unieke roman met origineel vertelperspectief

Dit is een bijzonder boek. Om te beginnen is het belangrijkste personage weinig alledaags en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Ogenschijnlijk treedt een doodnormale ik-verteller op. Al snel blijkt evenwel dat Leo Hogeler, de hoofdpersoon, bij een terroristische aanslag om het leven is gekomen. Sinds het bloedbad in de P.C. Hooftstraat verkeert deze Amsterdamse pianoleraar in het hiernamaals of preciezer geformuleerd: hij verblijft nog steeds in zijn eigen vertrouwde omgeving, alleen zweeft hij nu onzichtbaar voor de levenden door de hoofdstedelijke straten.

Leo vraagt zich bijna voortdurend af wat hij geacht wordt te doen. Moet hij verder? Of dient hij eerst zijn leven te overdenken? Wellicht iets leren? Intussen vertelt hij over zijn goede vriend Jan Janssen, die zich steeds meer ergerde aan de eindeloze stroom toeristen, waaronder zijn geboortestad sinds jaar en dag zucht en kreunt. Langzaamaan gaat Jan aan zijn obsessie ten onder.

In Dood aan de Amstel komt deze (hoogst actuele) problematiek uitgebreid aan de orde. Uiteindelijk gaat het boek evenwel vooral over de verschillende schijngestalten van de liefde en over een levenslange vriendschap. Deze roman is origineel, spannend en heerlijk vlot geschreven. Een aanrader!