Lezersrecensie
Mijn leesclub gaat Flardentango lezen.
Josée Van Tichelt las de roman op voorhand om ons warm te maken.
Als je er niet over praat, bestaat het niet…
In ‘Flardentango’ van Claire Brentjens gaat de ik-persoon Evelien op zoek naar haar verleden, dat zich deels in Nederland en deels in Argentinië afspeelt. Het verhaal over de zorg voor haar moeder in Nederland en de zorg voor haar gezin in België wordt doorkruist door flarden van herinneringen aan haar kindertijd zowel in Nederland als in Argentinië. Leuke herinneringen uit Argentinië staan in schril contrast met de dreigende politieke situatie aldaar, die zij als kind ervaren heeft, maar waarvan ze nu pas, beetje bij beetje, de echte draagwijdte begint te beseffen. Ook van haar kostschooltijd in Nederland zijn de eerste herinneringen aangenaam. In het begin van het boek spelen heden en verleden wat chaotisch op elkaar in, maar gaandeweg kan je de gedachtestromen van Evelien beter volgen. Geleidelijk aan sijpelen er barstjes in de flard-herinneringen, die bij Evelien heel wat vragen oproepen. Deze flarden maken ook de lezer nieuwsgierig naar de dreiging van niet-uitgesproken schaduwen en verdrongen gevoelens van Evelien, die meer en meer tussen de mooie herinneringen opduiken. Praat haar moeder liever niet over bepaalde zaken uit het verleden of is haar geheugen onbetrouwbaar ? Waarom heeft ze een steeds terugkerende nachtmerrie over een gesloten kast ? De lezer, geïntrigeerd door de verbetenheid waarmee Evelien op zoek gaat naar de waarheid, wordt eveneens nieuwsgiering en wil ook weten wat er echt gebeurd is. Maar zowel Evelien als de lezer blijven achter met onduidelijkheden, want de flarden komen nooit helemaal samen tot één geheel. Het boek eindigt in een onverwachte en droeve herinnering. Maar wat is de echte en volledige waarheid ?
‘Flardentango’ is geschreven in een vlot leesbare stijl, die de realiteit vertelt zoals ze ervaren wordt. Zo wordt de zorg voor haar aftakelende moeder, gevoelig en doorspekt met liefde, beschreven. Ook kan je hier en daar genieten van poëtische taal zoals op blz. 55: “Wolken zijn aan elkaar gebreid als een patchworkdeken van wol in verschillende tinten grijs”. De beschrijvingen van het dagelijks leven en van de politieke achtergrond van Argentinië vertellen ons dat de schrijfster, die deel uitmaakte van een expatgezin, vertrouwd is met het Argentinië van de jaren zeventig.
De titel van deze mooie en intrigerende roman is uitstekend gekozen: zowel in de tango, als in flarden herinneringen kan je op zoek gaan naar je werkelijke ik. En is dat nu net niet wat Evelien probeert te achterhalen in dit boek ?
Josée Van Tichelt
Als je er niet over praat, bestaat het niet…
In ‘Flardentango’ van Claire Brentjens gaat de ik-persoon Evelien op zoek naar haar verleden, dat zich deels in Nederland en deels in Argentinië afspeelt. Het verhaal over de zorg voor haar moeder in Nederland en de zorg voor haar gezin in België wordt doorkruist door flarden van herinneringen aan haar kindertijd zowel in Nederland als in Argentinië. Leuke herinneringen uit Argentinië staan in schril contrast met de dreigende politieke situatie aldaar, die zij als kind ervaren heeft, maar waarvan ze nu pas, beetje bij beetje, de echte draagwijdte begint te beseffen. Ook van haar kostschooltijd in Nederland zijn de eerste herinneringen aangenaam. In het begin van het boek spelen heden en verleden wat chaotisch op elkaar in, maar gaandeweg kan je de gedachtestromen van Evelien beter volgen. Geleidelijk aan sijpelen er barstjes in de flard-herinneringen, die bij Evelien heel wat vragen oproepen. Deze flarden maken ook de lezer nieuwsgierig naar de dreiging van niet-uitgesproken schaduwen en verdrongen gevoelens van Evelien, die meer en meer tussen de mooie herinneringen opduiken. Praat haar moeder liever niet over bepaalde zaken uit het verleden of is haar geheugen onbetrouwbaar ? Waarom heeft ze een steeds terugkerende nachtmerrie over een gesloten kast ? De lezer, geïntrigeerd door de verbetenheid waarmee Evelien op zoek gaat naar de waarheid, wordt eveneens nieuwsgiering en wil ook weten wat er echt gebeurd is. Maar zowel Evelien als de lezer blijven achter met onduidelijkheden, want de flarden komen nooit helemaal samen tot één geheel. Het boek eindigt in een onverwachte en droeve herinnering. Maar wat is de echte en volledige waarheid ?
‘Flardentango’ is geschreven in een vlot leesbare stijl, die de realiteit vertelt zoals ze ervaren wordt. Zo wordt de zorg voor haar aftakelende moeder, gevoelig en doorspekt met liefde, beschreven. Ook kan je hier en daar genieten van poëtische taal zoals op blz. 55: “Wolken zijn aan elkaar gebreid als een patchworkdeken van wol in verschillende tinten grijs”. De beschrijvingen van het dagelijks leven en van de politieke achtergrond van Argentinië vertellen ons dat de schrijfster, die deel uitmaakte van een expatgezin, vertrouwd is met het Argentinië van de jaren zeventig.
De titel van deze mooie en intrigerende roman is uitstekend gekozen: zowel in de tango, als in flarden herinneringen kan je op zoek gaan naar je werkelijke ik. En is dat nu net niet wat Evelien probeert te achterhalen in dit boek ?
Josée Van Tichelt
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
