Persoonlijk vind ik het beschrijven van wat er omgaat in het hoofd van iemand die volledig verlamd is een nogal hachelijke onderneming. In elk geval iets wat ik in thrillers weinig serieus neem.
Ik had de ontknoping kunnen raden maar dat heb ik allerminst gedaan hetgeen het boek voor mij natuurlijk heel spannend maakte. Tom Thorne -niet iemand die zich uitermate verdiept- althans zo laat het zich aanvankelijk aanzien- in de motieven van de dader betreft een symphatieke rechercheur `eigenzinnig met zwakke plekken', kortom een mens. Zonder in te gaan op de uiteindelijke ontknoping dacht ik aanvankelijk dat de carbonalzeep een functie had maar deze heb ik tot aan het eind van het verhaal niet kunnen vinden. Ik kan er een paar verzinnen maar doeltreffend lijken ze mij niet. Dat is overigens het enige losse eindje dat ik heb kunnen vinden naast natuurlijk of de moorden medisch gezien wel zo verklaarbaar zijn als in dit boek lijkt. De epiloog is ethisch beschouwd wel of niet verantwoord. Ik vond het geen top maar dat vind ik zelden maar de noemer thriller zeker waardig.