We doen wat we kunnen?

‘We doen wat we kunnen’ is het tweede boek van Lykele Muus.

Dit boek gaat over twee bevriende stellen, ze hebben allebei een dochter van dezelfde leeftijd. Tijdens een gezamenlijke vakantie raken de meiden betrokken bij een ernstig ongeluk. Bij één van de dochters vallen de verwondingen mee, maar de andere dochter ligt in coma. De vriendschap tussen de twee stellen komt daarmee onder druk te staan.

Het eerste gedeelte van het boek gaat vooral over de vriendschap tussen de twee stellen. Wel is het jammer dat er over de twee dochters weinig wordt geschreven. Ik denk dat het mooi geweest was als je de dochters ook meer leerde kennen. De schrijfstijl van de auteur is vrij kil, hij beschrijft weinig emoties. Sommigen zullen dat fijn vinden, maar ik denk dat ik het fijner had gevonden als er wat emoties beschreven werden.

In het tweede gedeelte van het boek gaat het verhaal ineens snel. Het komt erg gehaast over. Ook het einde van het boek komt sneller dan verwacht.

Wat heel opvallend aan dit verhaal is, is het gebrek aan interpunctie. In eerste instantie moest ik hier heel erg wennen, maar daarna vond ik het ook wel fijn lezen. Dit boek leest eigenlijk een beetje als een soort film.

Ik las dat het boek verfilmd gaat worden. Ik ben erg benieuwd. Al zal ik er niet speciaal voor naar de bioscoop gaan.