Na Het Dreyse incident en Blauw bloed is dit de derde thriller van Pieter Aspe die ik lees en ik begrijp de hype rond Aspe nog steeds niet. De plot wordt dit keer schijnbaar te grabbel gegooid, Van In kijkt liever in het glas van zijn Duvel dan in de ogen van de potentiële daders. Het detectiveverhaal is bijzaak geworden. Origineel zijn de (com)plotten (met hoerenlopende ministers en machtsgeile "untouchable" spionnen) ook al niet. Een plat verhaal met andere woorden.