Lezersrecensie
Mijn ouders hebben elkaar vermoord
Mirjam van Biemen is journalist en beschrijft in dit boek op meeslepende wijze haar onderzoek naar wie haar moeder was, wat er met haar is gebeurd en waarom. Hierbij maakt zij gebruik van de dagboeken die haar moeder heeft geschreven en zij zoekt contact met mensen die haar hebben gekend.
Het boek is prettig geschreven, waarbij dagboekfragmenten gekoppeld worden aan recente gesprekken. De reconstructie roept emoties op en zorgde er voor dat ik het boek af en toe weg moest leggen. Mama wil weg is een boek over zelfmoord, alcoholisme, relatieproblemen, het huisvrouwensyndroom, verwaarlozing, egocentrisme, onmacht en vooral over transgenerationeel trauma. We krijgen een duidelijke inkijk in het leven van Mirjams ouders en grootouders en gaan verbanden en gevolgen zien. En die inkijk is niet altijd even subtiel of fraai, maar de openheid vind ik wel fijn taboedoorbrekend. Ik verwacht dat veel lezers zichzelf of op z’n minst mensen in hun eigen familie zullen herkennen in dit tragische verhaal.
Mirjam heeft lang in niemandsland geleefd als het om haar moeder gaat en heeft met dit document niet alleen haar eigen hiaten in kunnen vullen, maar ook haar moeder een gezicht gegeven. Bij mij blijft het nog wel even na sudderen en ik hoop oprecht dat iedereen taboes aan de kant leert gooien en met elkaar in gesprek gaat. Dit kan behalve pijnlijk of gênant ook leerzaam, verbindend en helend zijn.
Het boek is prettig geschreven, waarbij dagboekfragmenten gekoppeld worden aan recente gesprekken. De reconstructie roept emoties op en zorgde er voor dat ik het boek af en toe weg moest leggen. Mama wil weg is een boek over zelfmoord, alcoholisme, relatieproblemen, het huisvrouwensyndroom, verwaarlozing, egocentrisme, onmacht en vooral over transgenerationeel trauma. We krijgen een duidelijke inkijk in het leven van Mirjams ouders en grootouders en gaan verbanden en gevolgen zien. En die inkijk is niet altijd even subtiel of fraai, maar de openheid vind ik wel fijn taboedoorbrekend. Ik verwacht dat veel lezers zichzelf of op z’n minst mensen in hun eigen familie zullen herkennen in dit tragische verhaal.
Mirjam heeft lang in niemandsland geleefd als het om haar moeder gaat en heeft met dit document niet alleen haar eigen hiaten in kunnen vullen, maar ook haar moeder een gezicht gegeven. Bij mij blijft het nog wel even na sudderen en ik hoop oprecht dat iedereen taboes aan de kant leert gooien en met elkaar in gesprek gaat. Dit kan behalve pijnlijk of gênant ook leerzaam, verbindend en helend zijn.
2
2
Reageer op deze recensie