Dichtbij

Kritisch begon ik aan dit boek, die ik heb gewonnen bij de Hebban Giveaways. Je maakt kennis met de labiele Julia en haar seksverslaafde, narcistische man Hugo. Samen leiden ze, samen met hun dochtertje, voor de buitenwereld een O zo gelukkig leven. Achter de schermen is het totaal anders. Hugo houdt er meerdere scharrels op na en ook financieel gaan ze door zwaar weer. Voor Julia wordt het allemaal te veel waardoor ze steeds verder wegzakt in haar depressie en uiteindelijk in een psychose beland.
Uiteindelijk beland Julia door haar psychose in de Westeinderplassen waar ze een zelfmoordpoging doet. Ze wordt op tijd gevonden en in kunstmatige coma gehouden in het ziekenhuis. In haar beleving wordt ze teruggeslingert naar het jaar 1997 waar zij altijd zo gelukkig was. Ze kreeg een kans om af te sluiten met haar verleden en met nieuwe kracht terug te komen. Ze is dan opgenomen door Hugo in een psychiatrische inrichting. Ze besluit om een boek te schrijven over haar leven om het op haar manier te verwerken en beter te worden.
Je staat als lezer langs de zijlijn. Je wilt haar aanmoedigen, een schop onder haar kont geven. "Kom op meid, stroop je mouwen op, gooi die vent eruit en maak je sterk voor je dochter". Ik ben zelf alleenstaand met 2 kinderen en bepaalde dingen komen heel erg overeen. Ik herkende haar in mij en wilde haar sterken met mijn kracht. Je wordt in het boek meegezogen totdat je uiteindelijk tevreden het boek weglegt. "Gelukkig ze heeft haar kracht weer gevonden".