Geloofwaardige personages en stof tot nadenken

Het bos kijkt zwijgend en onaangedaan toe... De lezer blijft zwijgend en voor altijd veranderd achter, peinzend en onder de indruk.

Dit is niet de eerste thriller uit de pen van deze schrijver, die overal om zich heen verhalen vindt. Het indrukwekkende oeuvre heeft zelfs zijn eigen webpagina www.rommolemaker.nl . 
Hieronder zijn kinderboeken, maar ook een flink aantal young adult boeken, jeugdthrillers.
Als voormalig onderwijzer weet deze schrijver als geen ander, wat de jeugd zoekt in een boek. Als je zijn instagram pagina volgt, kan je zien dat hij het nog altijd leuk vindt om met jongeren om te gaan.

De vormgeving van dit boek is prachtig. De donkere groen-zwarte kleur, het oog, de glimmende kale bomen die je aandacht trekken naar de titel waarvan de O een volle maan lijkt te vormen.
De achterkant laat een onheilspellend en beklemmend gevoel achter, dit belooft veel voor deze jeugdthriller.

Als iemand me had kunnen garanderen dat ik Apollo nooit meer zou tegenkomen, echt mijn héle leven niet, dan zou ik dat van harte toegejuicht hebben. Want hij is de gevaarlijkste misgeboorte die bestaat. De kans dat ik hem ombreng is groter dan de kans dat ik hem alleen maar in elkaar sla. 
En als er iemand is die denkt dat dit bij wijze van spreken is, heeft hij het mis…

Deze ya-thriller gaat over de misstanden in een jeugdinstelling voor ontspoorde jongeren.
Dit weet ik al, dat deze Apollo één van deze ontspoorde jongeren is, lijkt aannemelijk. De ik-persoon is waarschijnlijk ook één van de ontspoorde jongeren.
De eerste pagina, de proloog, begint direct razend spannend, met een dode jongen, want zo hoort dat nu eenmaal bij een thriller. Na deze eerste razend spannende bladzijde lijken de eerste hoofdstukken bijna saai. We leren Lester kennen, een gewone jongen, die een beetje dwars ligt. Zijn alleenstaande moeder kan hem niet meer aan en zo komt Lester in het “Dr. Predikman” terecht, de jeugdinstelling. Vanuit Lester wordt het hele verhaal verteld.
De eerste hoofdstukken beginnen kalm, Lester leert wat mensen kennen en jij als lezer ook. Is dit een thriller, zou je bijna denken. Maar heel subtiel wordt de spanning opgebouwd, kleine dingetjes, die net niet helemaal goed voelen. En ineens merk je dat je midden in het verhaal zit, net als Lester. Dat je net als Lester denkt “hoe zit dit”, dat je net als Lester voelt dat het “niet pluis” is.
Dat is absoluut de kracht van deze thriller, je kijkt mee met de ogen van een gewone jongen. Iemand zoals jij en ik, zoals de lezer. Ook de andere personages zijn levensecht, mensen en jongeren zoals je ze in je dagelijks leven kan tegenkomen. Daardoor lijkt het bijna of het jou zelf overkomt, tot het einde weet je niet goed wie nu welke rol speelt in het verhaal, wie is te vertrouwen en wie niet. En als het eindigt blijf je met die vragen zitten. Wat zou ik doen in deze situatie, als ik Lester zou zijn of een van die anderen. Hoe is Apollo geworden wie hij is, zou ik dat ook kunnen zijn, als de zaken anders waren gelopen in mijn leven? Kan je leven met beslissingen die je genomen hebt, wat vertel je jezelf?
Al met al een zeer sterke jeugdthriller, die me zeer benieuwd maakt naar de andere boeken van Rom Molemaker.