Dit is intussen het vierde boek dat ik van Johan Deseyn gelezen heb (na Twijfelzone, Het pact en - heel recent - Westhaven), maar het zal zeker
niet het laatste zijn. Van die vier vind ik dit zonder twijfel het beste.
De stijl van Deseyn is intussen erg verbeterd (waarmee ik niet wil zeggen dat die vroeger niet goed was, maar dit boek 'leest' vlotter). In dit boek
kan je je trouwens als lezer ook beter 'invoelen' in de hoofdpersonen - vooral in Melchior (dat had ik bijvoorbeeld minder in Het pact - één van zijn eerste boeken - maar al een stuk meer in het later geschreven Westhaven). Ook kon ik in dit boek beter onthouden wie wie was - in Het pact was er zo een grote verscheidenheid aan personages dat ik daar soms wat moeite mee had. Ook in dit boek lopen er heel wat personages rond, maar op een of andere manier had ik er hier geen moeite mee.

Maar wat me ook in dit boek weer zo boeide is de ongebreidelde fantasie van Deseyn, zeer gruwelijk, maar soms ook met een tikkeltje humor (zoals meubilair of een schoothondje die in gedrochten veranderen, of - mijn favoriete scène - een winkelier die in de waanvoorstellingen van een van de personages in een slangachtig wezen verandert en over het plafond kruipt). Als ik romans van Deseyn lees, komen de wezentjes en gedrochten uit de schilderijen van Jeroen Bosch me vaak voor de geest . De plot is origineel en goed 'doorwrocht', de personages zijn goed getekend. Bovendien zit er flink wat vaart in het boek, te lange uitweidingen zijn aan Johan Deseyn (gelukkig maar) niet besteed. Vooral naar het einde toe komt alles in een gruwelijke stroomversnelling terecht.

De schrijver is blijkbaar niet zo tuk op happy endings - wat wel wat wennen is (bij Stephen King bijvoorbeeld is er bijna altijd een happy end), maar juist daardoor doorbreekt hij een (vooral bij Amerikaanse schrijvers vaak voorkomend) cliché.

De romans van Deseyn (althans degene die ik tot nu toe heb gelezen) spelen zich af in de VS. Daar kan je voor of tegen zijn (al zou het misschien wel eens leuk zijn dat een verhaal zich in onze contreien afspeelt). Maar, sommige kritiek ten spijt, in dit boek is de Amerikaanse setting wel degelijk van belang omdat de clou van het verhaal veel te maken heeft met Indiaanse mythologie (en erg veel Indianen liepen of lopen er in West-Europa nu eenmaal niet rond). Over het feit dat daarbij een foutje gemaakt wordt - Johan Deseyn laat een van zijn hoofdpersonages mattentaarten eten, wat ze in de VS niet kennen, gaan we niet struikelen. ('As American as apple pie' is inderdaad een Amerikaanse uitdrukking, 'splitting hairs' is dat ook).

Jammer voor Johan Deseyn dat hij niet in een Engelstalig land geboren is, zijn naam zou heel wat bekender zijn.... (en er zouden schitterende - maar dure - horrorfilms van zijn verhalen kunnen gemaakt worden).

Sterke aanrader!