niet even makkelijk

Isabel Allende is een groot schrijfster. In dit boek spelen in veel verschillende mensen in een grote tijdspanne een rol in een eigen verhaal. Die komen aan het eind samen. De personen worden niet uitgebreid beschreven en moet je voor een deel met je eigen fantasie invullen. Door wat er speelt is dat niet zo moeilijk. De verhalen gaan over oorlog, geweld en menselijk leed en over de mensen die er deel van uitmaken. Die gebeurtenissen worden helder en realistisch beschreven en je ziet wat het met de mensen doet die er midden in zitten. Zij schrijft in een in schijfstijl die er meestal voor zorgt dat ik wil doorlezen. Dat laatste had ik bij dit boek minder. Soms ging het voor mijn gevoel wel een beetje snel van de hak op de tak en had het politieke tintjes. Soms moest ik me er toe zetten om door te lezen, ook omdat ik het verband lang niet kon ontdekken. Op het eind komt alles bij elkaar en vangt het Weense vluchtelingenjongetje Samuel uit WO II als oude man zelfs het blinde Mexicaanse weesje Anita op en gloort er hoop.