Geen thriller-thriller, maar wél een boek dat me raakte

Liefs, mama van Iliana Xander begint met het verlies van een beroemde moeder. Dochter Mackenzie probeert grip te krijgen op haar rouw, maar de vragen die ze heeft worden steeds groter. Het gaat niet alleen om wat er is gebeurd, maar vooral om wie haar moeder was, en waarom niemand daar eerlijk over lijkt te zijn. Door die persoonlijke zoektocht voelde het verhaal voor mij soms bijna als een roman, terwijl de structuur en spanningsopbouw juist richting een mysterie gaan. Die combinatie vond ik verrassend.

Wat dit boek bijzonder maakt, is dat de spanning niet zit in gruwelijke scènes of gevaar. Het raakt op een andere manier. De emoties en relaties staan centraal en juist die laag kwam bij mij binnen. Ik had niet verwacht dat ik bij een thriller een paar keer zou moeten slikken en zelfs tranen zou laten. Dat heeft me echt verrast.

De schrijfstijl leest prettig en makkelijk. Je vliegt door het boek heen. De afwisseling in perspectief werkt goed en zorgt ervoor dat je steeds net genoeg informatie krijgt om door te willen lezen, zonder dat er te vroeg iets wordt weggegeven. Het verhaal zit logisch en slim in elkaar en aan het einde valt alles mooi op zijn plek – zonder open lijntjes.

Een kleine kanttekening is dat sommige bijpersonages wat oppervlakkig blijven, maar dat stoorde me nauwelijks. Het past eigenlijk ook wel bij een verhaal waarin vooral het innerlijke proces van Mackenzie centraal staat.

Conclusie
Liefs, mama is geen bloedstollende thriller, maar juist een meeslepend verhaal met een mysterie én veel gevoel. Voor lezers die houden van emotie met een puzzel eronder, kan dit boek verrassend veel bieden. Ik lees graag meer van Iliana Xander.