Zoë een boek over een bijzondere vrouw

Ja het is mijn zus, en ik heb het boek mogen lezen en mogen beoordelen.
Wat ik een enorme eer vind.
Ben ik dan bevooroordeeld, misschien een beetje.
Ik lees de boeken van Renée echt met heel veel plezier.
Het is leuk en vlot geschreven. Er zit humor in wat ik heel belangrijk vind.
Heel herkenbaar, want het is de humor van ons gezin, het speelt zich af in mijn geboortestad. Frankrijk komt veel voor in haar boeken mijn favoriete land, een land waar mijn ouders Renée en ik in onze jeugd elk jaar gingen kamperen.
De boeken vallen in de eerste plaats op door de prachtige omslagen, zo’n boek wil je toch oppakken!
In niemand zoals Zoë speelt de liefde natuurlijk weer een belangrijke rol.
Hoe ingewikkeld de liefde kan zijn. De jaloezie, de onzekerheid, kinderen waar je rekening mee moet houden. Kortom zoals mijn vader pleegde te zeggen: de liefde de liefde heeft menigeen een kooltje gestoofd.
Zoë is geadopteerd, dat wordt zo goed beschreven.
Ik ben zelf niet geadopteerd maar heb wel overwogen een kind te adopteren, ik was indertijd heel bang dat het kind op zoek zou gaan naar haar/zijn biologische ouders, (wat natuurlijk logisch is) en of ik daar mee om zou kunnen gaan.
Heel mooi hoe de angst beschreven wordt juist meer vanuit het geadopteerde kind, of ze haar moeder er geen pijn mee zal doen.
Renée verdiept zich duidelijk in de problematiek.
Ik heb al heel wat van Renée gelezen, en elk nieuw boek vind ik weer nog beter.
Ik kijk uit naar het laatste deel.