Kabbelend verhaal, prima tijdverdrijf

Algemene indruk

Katie Marsh heeft een fijne, eigentijdse schrijfstijl. Vanaf de eerste bladzijde zit je er meteen goed in. Als je graag je Engels een beetje wilt bijhouden is het lezen van dit boek een prima oefening. Lees je vaker Engelstalige romans, dan ben je hier zo doorheen - ondanks de 400 pagina's.

Verhaal

Tja die 400 pagina's... Daar zit meteen het probleem, het verhaal had gemakkelijk in de helft van het huidige aantal woorden verteld kunnen worden. Het boek gaat over een jonge vrouw, werkzaam in het onderwijs, die is vervreemd van haar echtgenoot. Hij is jurist en maakt lange dagen. Ze zien elkaar weinig en hebben elkaar niet veel meer te vertellen. Net als ze bij hem weg wil gaan, slaat het noodlot toe en krijgt hij een herseninfarct. Hij is hulpeloos en heeft haar nodig. Ze moet haar plannen opgeven om voor hem te zorgen. Dit doet ze vol overgave, naast haar fulltime baan, waarbij bovendien haar leidinggevende haar nog eens het leven zuur maakt door haar werkdruk steeds te verhogen.
Belangrijkste figuur in het verhaal, buiten de twee echtelieden zelf, is het zusje van Tom. Haar relatie met haar schoonzus is niet super. Verder is er ook nog een affaire (met een collega van school) die een kleine rol speelt.

Het boek wisselt tussen de tegenwoordige tijd en flashbacks, beide in chronologische volgorde maar de flashbacks geven een inkijkje in het verloop van hun relatie vanaf het prille begin (aan de hand van restaurant bonnetjes etc). Dit maakt het boek nog enigszins interessant. Op ongeveer 2/3 vraag je je als lezer af of er nog een verrassende wending komt. Gelukkig is dit min of meer het geval, het einde is niet zo voorspelbaar als ik vreesde.

Conclusie

Het is een prima feel-good verhaal, geen super-romantische chicklit. Het gegeven 'dromen opgeven voor gehandicapte echtgenoot' had echter beter uitgewerkt kunnen worden met spannender dialogen.