Lezersrecensie
De smaak van water
Als de 17-jarige Noria Kaitio op het punt staat de nieuwe theemeester te worden, vertrouwt haar vader haar het grootste familiegeheim toe: de verborgen zoetwaterbron die de familie al eeuwen van water voorziet en die door hen wordt bewaakt. Tegenwoordig heerst er grote waterschaarste in haar afgelegen dorp in de Scandinavische Unie, krijgt ieder gezin een strikt waterrantsoen en wordt illegaal bezit streng bestraft, waardoor ze altijd op haar hoede moet zijn en nooit mag praten over deze bron. Maar wanneer de tekorten steeds schrijnender worden en haar geheim zwaarder op haar begint te drukken omdat de familie van haar beste vriendin grote problemen krijgt, moet ze een moeilijke keuze maken: volgt ze de plicht of haar hart? En hoe veilig is ze nog, nu de wachters haar continu in de gaten houden en ze er steeds meer alleen voor komt te staan? Is er meer dan dit bestaan?
In een poëtische, vloeiende en beeldende stijl weet de auteur je te transporteren naar deze intrigerende maar verontrustende toekomst. Telkens wordt een nieuwe laag onthuld van deze veranderde wereld, waarin er geen winters meer zijn, er grote droogte heerst en je zonder insectenkap niet naar buiten kunt, waarin het watertekort allerlei problemen heeft veroorzaakt en corruptie en een illegale handel zijn ontstaan. De schaarste beïnvloedt ieders bestaan, de inwoners van het dorp worden gecontroleerd en onderdrukt door het regime en de introductie van voorwerpen zoals laailantaars en heliofietsen draagt bij aan de opbouw van de setting, waardoor je echt het gevoel krijgt dat je in een nieuw tijdperk bent beland. Er wordt een vuurtje in Noria aangewakkerd als ze voorwerpen uit de verleden wereld ontdekt en je krijgt kleine aanwijzingen over de geschiedenis, waardoor het verhaal meer achtergrond krijgt.
De auteur heeft veel aandacht voor de rituelen van de theeceremonie en de symboliek en toegedichte eigenschappen van het water, wat een kalme tegenhanger vormt van de opbouwende spanning in deze bijzondere dystopische roman. Hoewel ik de wereld graag nog wat verder uitgewerkt had gezien, de dreiging iets sterker aangezet had kunnen worden en ik vooral graag dichter bij de gevoelens, emoties en gedachten van Noria was gekomen, omdat je nu regelmatig tussen de regels door moet lezen en je sommige zaken zelf in moet vullen, is dit een verhaal dat je aan het denken zet en dat je weet te verrassen. Het tempo ligt vrij laag en het verhaal start redelijk kabbelend, maar terwijl de stroming je meevoert, stuit je op stroomversnellingen en keerpunten die de richting van het geheel veranderen, waardoor je blijft doorlezen en steeds meer mee gaat leven met de personages.
De smaak van water bevat een duidelijke boodschap en dit unieke verhaal over het voortbestaan van verhalen, de regie houden, moed, hoop en nieuwsgierigheid, over geheimen en de waarheid, onrecht, verzet en de mogelijke gevolgen van klimaatverandering is dan ook zeker het lezen waard!
3.5⭐️
In een poëtische, vloeiende en beeldende stijl weet de auteur je te transporteren naar deze intrigerende maar verontrustende toekomst. Telkens wordt een nieuwe laag onthuld van deze veranderde wereld, waarin er geen winters meer zijn, er grote droogte heerst en je zonder insectenkap niet naar buiten kunt, waarin het watertekort allerlei problemen heeft veroorzaakt en corruptie en een illegale handel zijn ontstaan. De schaarste beïnvloedt ieders bestaan, de inwoners van het dorp worden gecontroleerd en onderdrukt door het regime en de introductie van voorwerpen zoals laailantaars en heliofietsen draagt bij aan de opbouw van de setting, waardoor je echt het gevoel krijgt dat je in een nieuw tijdperk bent beland. Er wordt een vuurtje in Noria aangewakkerd als ze voorwerpen uit de verleden wereld ontdekt en je krijgt kleine aanwijzingen over de geschiedenis, waardoor het verhaal meer achtergrond krijgt.
De auteur heeft veel aandacht voor de rituelen van de theeceremonie en de symboliek en toegedichte eigenschappen van het water, wat een kalme tegenhanger vormt van de opbouwende spanning in deze bijzondere dystopische roman. Hoewel ik de wereld graag nog wat verder uitgewerkt had gezien, de dreiging iets sterker aangezet had kunnen worden en ik vooral graag dichter bij de gevoelens, emoties en gedachten van Noria was gekomen, omdat je nu regelmatig tussen de regels door moet lezen en je sommige zaken zelf in moet vullen, is dit een verhaal dat je aan het denken zet en dat je weet te verrassen. Het tempo ligt vrij laag en het verhaal start redelijk kabbelend, maar terwijl de stroming je meevoert, stuit je op stroomversnellingen en keerpunten die de richting van het geheel veranderen, waardoor je blijft doorlezen en steeds meer mee gaat leven met de personages.
De smaak van water bevat een duidelijke boodschap en dit unieke verhaal over het voortbestaan van verhalen, de regie houden, moed, hoop en nieuwsgierigheid, over geheimen en de waarheid, onrecht, verzet en de mogelijke gevolgen van klimaatverandering is dan ook zeker het lezen waard!
3.5⭐️
1
Reageer op deze recensie
