Prachtig poëtisch verhaal over levens die niet geleefd zijn

Wat een boeiend en leerzaam boek is dit. Ik las het in een ruk uit. Knap dat vanuit allerlei fragmenten zo’n sterk samenhangend en origineel verhaal is gecreëerd. Met prachtige en zorgvuldig gecomponeerde zinnen, die ik maar bleef opschrijven om ze te onthouden. Het is toegankelijk en heerlijk leesbaar geschreven, nergens wordt het wollig of complex.

Je kruipt echt in het hoofd van de ik-figuur, die een herkenbare worsteling doormaakt en grip probeert te krijgen op gebeurtenissen in haar leven. Ze gebruikt hiervoor veel interessante wetenswaardigheden uit de natuur en citaten van schrijvers en filosofen. Die aanpak is uniek en voelt erg ambachtelijk. Het lijkt een continue zoektocht naar balans tussen gevoel en verstand. De schrijfstijl is zeer creatief, de woorden en zinnen zorgvuldig gekozen evenals de presentatie ervan. Een bijzonder, onderzoekend, poëtisch en zacht boek, dat geen moment verveelt.

Quotes:
"Volgens Philips is er naast het leven dat we leiden nog een ander leven: het ’parallelle leven’ dat we alleen in gedachten hebben geleefd. Het leven dat nooit heeft plaatsgevonden, het leven van de risico’s die we hebben gemeden en de kansen die we voorbij hebben laten gaan of die zich nooit hebben aangediend. Dat leven is altijd gepaard aan het leven dat we wél leiden. Met andere woorden: we delen ons leven met degen die we nooit zijn geworden."
---
"Kijken naar de maan helpt niet alleen tegen heimwee. Het helpt om me verbonden te voelen. Met mensen om me heen. Dichtbij of ver weg. Met mensen uit andere tijden, eeuwen gelden, die naar dezelfde maan hebben getuurd. Met wereldbewoners die dat in de verre toekomst zullen doen. Met jou, wanneer één van ons op reis is.

Sinds kort kijk ik ook naar de maan als geen van ons op reis is."

Ik las 'Dezelfde maan' voor de Hebban Debuutprijs 2025.