Johan Klein Haneveld: de man die geesten laat spreken

Even voorafgaand: ik ben een bewonderaar van het oeuvre en de schrijfstijl van Johan Klein Haneveld, evenals een medeauteur bij uitgeverij Macc.
Los daarvan, 'De jongen die met geesten sprak' is een roman in novelle-vorm, want slechts 138 pagina's. Ik heb het in een paar uur uitgelezen. Het boek gaat over de jongen Sybol, die met zijn ouders is verhuisd naar de verre planeet Vermiljoen. Sybol heeft veel moeite om vrienden te maken en sluit zich daarom af van de rest van zijn leeftijdsgenoten. Uiteindelijk vindt hij gezelschap bij geestachtige verschijningen ergens op de zuurstofarme planeet.
In een andere verhaallijn is interplanetair agent Serti op zoek naar een seriemoordenaar, die ze uiteindelijk op Vermiljoen weet te achterhalen. De man is echter geen makkelijke prooi. Vermiljoen is waar uiteindelijk de verhaallijnen van Sybol en Serti elkaar kruizen.
Johan weet niet alleen simpel en vlot te schrijven, hij is ook in staat om heel goed en zonder verwarring te veroorzaken op niet chronologische wijze de verhalen van Sybol en Serti te vertellen. Het begin van het verhaal, zo blijkt uiteindelijk, is namelijk ook het einde. In de tussentijd wordt stukje bij beetje uit de doeken gedaan - deels doordat het verhaal steeds verder terug gaat in de tijd - hoe het mogelijk is dat Sybol met de geesten kan spreken die niemand anders kan zien, en welk geheim zijn ouders met zich meedragen die hen noopten om naar Vermiljoen te verhuizen.
Dit alles is verpakt in slechts 138 pagina's, die je woord voor woord verder het verhaal in trekken. Ik raad dit boek dan ook elke SF-fan aan die een verhaal met een chronologische twist wil lezen.

Martijn Kregting