Ruisreizigers: 'verontrustende' reis door het hoofd van Johan Klein Haneveld

Kleine disclaimer: ik ken Johan Klein Haneveld persoonlijk. Hij is een mede-auteur uit de stal van (onder meer) uitgeverij Macc.
Dat gezegd hebbende, heb ik de verhalenbundel Ruisreizigers van deze veelschrijver met veel plezier en soms een wat ongemakkelijk gevoel gelezen.
Het 'ongemakkelijke' hier is een compliment. Johan is behalve veelschrijver namelijk ook in staat veel verschillende soorten korte verhalen te schrijven. Ouderwetse Lovecraftiaanse horror, vermengd met onze vrees voor wat er gebeurd als AI het van ons overneemt (De stoet), of kinderrijmpjes die deuren naar andere werelden openen (In spin).
Hij heeft een geheel eigen schrijfstijl waarin hij in enkel woorden of zinnen een gemoedstoestand of omgeving weet te schetsen. Sommige verhalen laten veel aan de eigen fantasie over, zoals wat er gebeurt voorbij de waarnemingshorizon in een grot, in andere gevallen is de horror overduidelijk (zoals in levend fossiel) maar nooit te overdadig.
Natuurlijk kunnen niet alle verhalen even sterk zijn, hoewel geen enkel verhaal ondermaats is. Een enkele keer bleef ik achter met een 'ja dat had ik wel verwacht. Maar dat krijg je wellicht ook als veellezer.
Ik heb ook enkele favorieten, zoals het post-apocalyptische De Gangen en het eerdergenoemde De Stoet. Maar het boek als geheel staat, juist door zijn veelzijdigheid in soorten verhalen, wat mij betreft als een huis. Ik zou zeggen, lees deze bundel en vind je eigen favoriet.