Weer een voltreffer

Terwijl Alan Banks geniet van een welverdiende Amerikaanse vakantie, wandelt z’n oude buurvrouw het buro binnen met een zorgwekkend verhaal. Ze vond een geladen pistool verstopt in de kamer van haar dochter, die normaal in Leeds verblijft. In de daaropvolgende SWAT-operatie gaat vanalles mis en wordt de vader getaserd, waardoor hij later overlijdt. Erin, de dochter, had dit wapen gepikt van haar vriendje met wie ze ruzie had omdat die met Tracy Banks aan ’t smossen was. Yes, dat is de dochter van onze DCI. Aanvankelijk weet ze weinig of niets en aangetrokken door het bad-boy imago van de knappe jongeman slaat ze samen met hem op de vlucht. Ze verzint niets beters dan zich te gaan verstoppen in het (nu toch tijdelijk verlaten) huis van haar vader. Al snel begint Jaff Tracy’s zelfvertrouwen te ondermijnen met kritiek op haar uiterlijk, kleineringen en woede uitbarstingen. Het spannende is snel uit het avontuur verdwenen. Annie, die de leiding heeft over het onderzoek ontdekt al snel dat Erin en Tracy huisgenoten zijn in Leeds.

Gelukkig dat de bibs terug open zijn en ik opnieuw kan terugvallen op m’n favoriete reeksen. Wat moet ik nog zeggen over deze serie die ik altijd met groot plezier lees. De kwaliteit blijft even hoog en de verhalen spannend. Dit boek is wel als basis gebruikt voor een van de tv-serie afleveringen, maar de verhalen lopen zo zeer uit elkaar dat het spannend blijft.
Dit keer krijgen we naast de beschrijvingen van de mooie Yorkshire Dales ook een rondleiding door San Francisco en een beeld van de nachtelijke woestijn in Arizona.
Wat me de laatste tijd is opgevallen in Britse politieverhalen is herhaaldelijke klachten over hun loon. Gewone politiemensen kunnen blijkbaar zeer moeilijk rondkomen, terwijl de hogere rangen in grote huizen in mooie buitenwijken lijken te wonen. In hoeverre dit de werkelijkheid benadert, weet ik niet echt. Maar het is iets dat de verleiding om corrupt te worden niet bepaald kleiner maakt. Niet dat dit hier van toepassing is.
Iets anders dat mijn Amerikaanse vrienden onbegrijpelijk vinden is dat de pers zoveel ophef maakt over een man die overlijdt na gestaserd te zijn. Je moet er rekening mee houden dat er zowel in de UK als in de rest van Europa weinig of geen schietincidenten gebeuren en als er eentje is, wordt dat ook breed uitgesmeerd in de pers. In de UK zijn de gewone agenten en detectives trouwens nog steeds ongewapend. Dus zelfs iemand taseren wordt er als een zware interventie gezien. Wat ook zeer verschillend is tussen de USA en Europa, is dat wij niet gewapend rondlopen. Waarom zouden we ook? De enigen die hier met wapens zwaaien, zijn bijna uitsluitend criminelen en zelfs die gebruiken in verhouding zelden dodelijk geweld. Ik zeg niet dat het nooit voorkomt, maar het zijn gelukkig nog altijd uitzonderingen.
Als ik een minpuntje moet zoeken is dat A. nogal snel bij zinnen is na haar coma. Zelf deed ik er een stuk langer over voordat ik doorhad dat ik in het ziekenhuis lag en wat er gebeurd was. Maar voor de rest zijn de beschrijvingen en ervaringen bijzonder accuraat.