Weer wat geluk

Ik heb me verheugd op dit tweede deel. Lizette weet spanning, humor en romantiek in dit verhaal perfect met elkaar te vermengen. Het sluit aan op het eerste deel. We volgen Simone en Willem naar York, een mooi oud stadje in Engeland. Achter de muren van het massieve herenhuis van Willems ouders zijn ook de nodige familieproblemen, waar Willem haar niets over verteld heeft. Het blijft lang onduidelijk wat er nu aan de hand is, waardoor ik blijf lezen. Simone lijkt er alleen voor te staan. Ze worstelt zich door de laatste uren tot oudjaar, in hilarische en ontroerende situaties. Ze mist haar eigen familie, twijfelt over alles. De scene in de boekenwinkel raakte me, in geur en beleving beschreven. Door het korte tijdsbestek waarin het verhaal zich afspeelt blijf ik doorlezen. Het verhaaltempo is hoog, terwijl er tegelijkertijd ruimte is voor emoties en gevoel. De personages zijn echt. Ik genoot van Pleun, het nieuwsgierige zusje van Willem, in dit verhaal neergezet als een onvergetelijk personage. Ik hoop haar terug te zien, dus op naar een derde deel! Al met al een warm, sfeervol en dankbaar verhaal voor de donkere dagen. Dank weer Lizette.