Chantal maakt het opnieuw waar!

Ik heb 'Briefpost' twee weken bewaard als cadeautje aan mezelf nadat mijn tweede manuscript was afgerond. En wat een onwijs fijne beloning was dit! Ik heb bewust rustig gelezen om er optimaal van te kunnen genieten.

Kaat werkt in strandtent Esperanza voor Benjamin en Jesse die we al kennen uit het eerste deel van de serie: 'Flessenpost'. Daar ontmoet ze op een dag Olivier die een teneergeslagen indruk maakt en zich klem drinkt. Hij verliest een USB-stick die gevonden wordt door Kaat. Ze kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en treft er een verschrikkelijk slecht gedicht op aan dat Olivier heeft geschreven om het goed te maken met zijn vriendin. Ze besluit hem een handje te helpen om het hart van zijn vriendin terug te winnen. Intussen gaat het niet goed met Daniëlle, de zus van Kaat die met haar drukke gezinsleven op het randje van een burn-out balanceert. Kaat helpt haar zus al behoorlijk lang om alle ballen in de lucht te houden en verliest zichzelf een beetje uit het oog. Ze heeft een traumatische ervaring achter de rug waardoor haar vorige relatie op de klippenis gelopen en gunt het zichzelf niet langer om gelukkig te zijn. Haar vriendschap met Olivier wordt steeds hechter en dat zet haar aan het denken. Wil ze wel dat zijn relatie nieuw leven in wordt geblazen?

Chantal weet op meesterlijke wijze de karakters van de verschillende personages uiteen te zetten en zich verder te laten ontwikkelen. Ook de ontwikkeling van de vriendschap tussen Kaat en Olivier heeft ze op een hele natuurlijke manier door het boek heen verweven. De verstandhouding tussen Kaat en Daniëlle en die met hun moeder wordt de lezer goed duidelijk. Ook deze relatie vormt een mooie verhaallijn door het boek heen.
Een ander sterk punt van Chantal is de humor die ze in het boek verwerkt. Ik ga geen voorbeelden verklappen maar ik heb een aantal keer hardop zitten lachen en mezelf afgevraagd: 'Hoe kom je erop?'
Ook wordt er een onderwerp aangesneden waarop helaas te vaak nog een taboe rust. Dit heeft ze op een hele realistische manier beschreven compleet met de bijbehorende emoties en het verdriet dat daarbij komt kijken. In 'Flessenpost' zat een strandscène die mij diep raakte en ook in 'Briefpost' was het opnieuw een strandscène die me tot tranen roerde.
Op een bepaald moment voelde ik zoveel woede voor de ex van Kaat dat ik in staat was om tegen haar te schreeuwen om dat glas rode wijn in zijn gezicht te gooien.

Kortom, ik ben langzaam meegezogen in het uiterst boeiende verhaal dat 'Briefpost' vertelt en heb veel verschillende emoties in hun volle glorie mogen voelen. Chantal neemt je mee in haar verhaal, weet de aandacht goed vast te houden en de spanning steeds verder op te bouwen.
Ontzettend knap gedaan en ik kijk nu al uit naar 'Luchtpost'.