Een spannend reisverslag als benaming past beter.

Auteur Eric Wewerinke is 20 jaar geleden in zijn studententijd meegevraagd om een zeilboot van Scheveningen naar Corfu te varen. Dat hij geen enkele zeilervaring had was volgens de “eigenaar” van de boot geen probleem. Gaandeweg het boek kom je vanzelf tot de ontdekking waarom dat geen probleem was.
Nu 20 jaar later heeft Eric zijn verhaal in Zwarte Golven vastgelegd als een waargebeurde thriller.

Toch is de benaming waargebeurde thriller naar mijn idee niet geheel op z’n plaats. Het is een waargebeurd verhaal maar niet erg spannend.
Eric, in het verhaal Tim genaamd, kan het verhaal immers zelf navertellen dus de scenes waarbij je je anders af zou vragen of een personage het wel gaat overleven zijn simpelweg minder spannend omdat je al weet dat hij het overleefd heeft. Een spannend reisverslag als benaming past beter.

De drie hoofdpersonages zijn behoorlijk oppervlakkig beschreven. Alleen Robert wordt wat uitgebreider neergezet en is volgens de achterflap wellicht een psychopaat. Toch heb ik bij een psychopaat eerder het beeld van een vreselijke enge man met rare en gewelddadige trekken.
Roberts omschrijving is eerder die van een enorme narcist, erg overtuigt van zijn eigen geweldigheid en een notoire leugenaar. Pas in het een na laatste hoofdstuk komt naar boven waarom Robert inderdaad aan het beeld van een psychopaat voldoet.

De schrijfstijl is vlot en een beetje “grote stappen snel thuis” stijl. Hierdoor lees je misschien makkelijk over wat kleine foutjes heen. De omschrijving van de sfeer op zee en de gespotte dieren maken echter weer een hoop goed.

Geen boek dat je gelezen “moet” hebben maar zeker vermakelijk als je op vakantie bent en zeker als je een zeiltrip maakt. Daarom van mij een 3 sterren beoordeling.