Knap gegoochel met fictie en realiteit, mager verhaal

In een onbezonnen bui heeft Maan (26) haar ja-woord aan Ian (52) gegeven, maar als ze eenmaal getrouwd zijn, zakt de passie bij beiden snel weg. Zowel Maan als Ian dragen echter een geheim met zich mee dat bedreigend kan zijn voor hun huwelijk.

Maan Leo (1986) debuteerde in 2012 met Ik ben Maan en won daarmee de Zeeuwse boekenprijs. De recensies in de landelijke dagbladen waren lovend. Huwelijkse voorwaarden kwam uit in november 2014. Behalve boeken schrijft Maan Leo ook columns voor de Provinciaals Zeeuwse Courant. Ze is werkzaam als hoofd communicatie bij University College Roosevelt, waar ze in 2007 zelf haar bachelor behaalde in Liberal Arts & Sciences. Onder de naam Zizi Zinnona geeft ze burleske optredens. Maan Leo is, net als haar personage Maan, getrouwd met een oudere man, de schrijver Peter Drehmans (52).

Haar schrijfstijl is zoals je verwacht als je haar foto op de achterflap bekijkt: voluptueus, barok. Aan één stuk door koketteert de jonge, excentrieke Maan Leo met haar uitgebreide woordenschat. Dit levert vaak vermakelijke stukjes op, maar wordt door de overvloed ervan op een bepaald moment wel wat ergerlijk. ‘Bewijsdrang’ is een term die zich opdringt als je het verhaal leest. Schrijfster Maan, die Vijftig tinten grijs maar een huis-tuin-en-keukenromannetje vindt vergeleken bij haar tweede roman. Wat ze echter heel knap doet, is het goochelen met fictie en realiteit. Tijdens het lezen is het alsof je als lezer continu in een lachspiegel kijkt, waarin zowel werkelijkheid als fantasie worden vervormd. Je vraagt jezelf steeds af met welke Maan (het personage of de auteur) je nou te maken hebt.  

De hoofdstukken die vanuit het perspectief van Ian zijn geschreven, reflecteren Ians persoonlijkheid goed (wat saai en grijs) en verbleken bij de grote Maan-show. Hoewel het geen autobiografie is, komt het woord 'egodocument' toch bovendrijven, maar dan in een ander perspectief. Het draait namelijk om Maans borsten, Maans depressie, Maans behoefte om seksueel gedomineerd te worden. Zelfs het geheim dat Ian met zich meedraagt, steekt schril af bij dat van haar. Het plot is dan ook redelijk voorspelbaar. De bdsm-scènes zijn zeer expliciet beschreven en roepen ongetwijfeld zowel erotische spanning als walging op (uiteraard afhankelijk van het referentiekader van de lezer).

Concluderend leest Huwelijkse voorwaarden vlot weg. Het boek blijft echter uitsluitend overeind door het gegoochel met fictie en realiteit. Dát is de kracht van Maan Leo's schrijfstijl en levert de interessante spanning op, waardoor je als lezer geprikkeld wil worden. Het verhaal van dit boek blijft echter mager en het plot is niet verrassend.