Mustread en het voelde als móeten

Bij het lezen van dit boek bekroop me vaak een irritatie. Ook bij de vorige boeken was dit wel het geval, met name bij de ‘huidige’ tijdlijn. Geen zelfstandig naamwoord wordt gebruikt zónder bijvoeglijke naamwoorden die aangeven hoe luxe, fraai, bijzonder, groots, etc. iets wel niet is. Natuurlijk het is een fantastisch verhaal en kan gezien worden als een sprookje voor volwassenen. Maar het vinden van een goede balans tussen kinderlijkheid (schrijfstijl, pracht en praal) en volwassen geloofwaardigheid is lastig. En de manier waarop iedereen bij samenkomsten (hele families worden overgevlogen vanuit allerlei continenten) even wordt uitgelicht is zo voorspelbaar. Ik vond het allemaal veel te zoetsappig.