In het werk herken je de schilder

Roel Richelieu Van Londerse (1952) laat in de roman Reis naar mijn vader zien over meerdere talenten te beschikken. Hij is auteur, dichter en schilder en al deze elementen zijn te herkennen in de wijze waarop hij in dit coming of age verhaal het leven van Robbert van Lierde beschrijft.
Met een zeer fraaie poëtische schrijfstijl weet de schrijver, vaak in enkele rake penseelstreken, situaties op een schrijnende manier opnieuw tot leven te brengen. Zeker knap is hoe kinderlijke emoties, de angsten, het verlangen, maar ook het onbegrip verwoord worden. Uiteraard met volwassen taal, maar gebruik makend van de zintuigen waarmee een kind de omgeving aftast.
Hoewel de titel doet vermoeden dat de vader-zoon relatie centraal staat, raakt de lezer toch vooral geïntrigeerd door de relatie tussen moeder en zoon. Hoewel minder duidelijk uitgewerkt zijn het ook de relaties met zijn vriendin en zijn dochter die impact op Robbert hebben en hem mede vormen tot de man die hij wordt.
De achtergrond van de frustraties van de moeder worden maar ten dele onthuld. Hiernaar kan de lezer dan ook blijven gissen.
Ondanks de scherpe zienswijze, het zich bewust zijn van wat hij als kind te kort kwam, zien we in Robbert in zijn vaderrol ook intergenerationele overdracht terug. Een pijnlijke situatie uit zijn kindertijd herhaalt zich, maar nu overkomt het zijn dochter en is hij de ouder die zijn kind in de steek laat.
Een mooi thema, toch een wat voortkabbelend verhaal. Het lijkt ook de bedoeling van de auteur om het verhaal neer te zetten door als het ware filmfragmenten aaneen te rijgen. Het levert een vlot leesbaar boek op dat alleen al om de uitzonderlijk fraaie Vlaamse schrijfstijl de moeite van het lezen zeer zeker waard is.