Een iets mindere Nicci French

Recensie: Het veilige huis – Nicci French
Informatie over de auteur: Nicci French is niet één auteur, maar is het pseudoniem van twee personen. Namelijk het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French, getrouwd in 1990 en hebben samen 2 dochters. Nicci Gerrard heeft nog 2 kinderen uit haar eerste huwelijk. Het duo woont in de buur van Londen. Bij de eerste drie boeken (nl. Het geheugenspel, Het veilige huis en Bezeten van mij) staat enkel de foto van Nicci Gerrard. Pas vanaf het 4de boek (Onderhuids) staat de foto van Sean French er ook op. Zo werd het duidelijker dat het om een schrijversduo ging. Zowel Bezeten van mij als Onderhuids werden genomineerd voor de Trouw Publieksprijs. Voor De verborgen glimlach won Nicci French de Zilveren Vingerafdruk, de prijs voor het beste spannende boek. The Safe House/Het veilige huis is in 2002 bewerkt tot tv-film. Killing Me Softly/Bezeten van mij is in 2002 verfilmd – onder regie van Chen Kaige en met Joseph Fiennes en Heather Graham in de hoofdrollen. Beneath the Skin/Onderhuids en The Secret Smile/De verborgen glimlach zijn in 2005 als tv-film uitgebracht. Without You gebaseerd op het boek What To Do When Someone Dies/Wat te doen als iemand sterft heeft ITV als driedelige serie op tv uitgezonden. De genoemde vijf films zijn op dvd uitgebracht. De novelle Verlies uit 2002 is door Léon van der Sanden bewerkt tot het gelijknamige toneelstuk.

Over het verhaal: Dr. Samantha Laschen, zeer bekend om haar behandeling van posttraumatische stressstoornissen, wordt gevraagd om onderdak te bieden aan een tienermeisje, Finn, waarvan de ouders vermoordt zijn. Finn is de enige overlevende en getuige, dus moet ze in veiligheid gebracht worden. Zo komt de titel ‘Het veilige huis’ tot zijn recht. Samantha woont samen met haar dochtertje, Elsie, op het platteland, ze zijn naar daar verhuist om weg te zijn uit het stressvolle Londen. Haar vriend Danny, komt en gaat hoe het hem uitkomt. Wanneer Finn bij hun woont, krijgt Samantha steeds minder grip op haar eigen leven en psyche.

Fragment uit het boek: “Weet je, toen ik arts werd had ik het idee dat ik aan een gezondere, rationelere wereld moest werken. Af en toe denk ik dat ik, vanaf het moment dat ik slachtoffers van trauma’s begon te behandelen, de wereld heb opgegeven en gewoon ben gaan proberen om mensen te helpen met die wereld om te gaan.”

Schrijfstijl: Nicci French leest heel vlot en is qua structuur duidelijk. Je vindt in hun stijl vaak actuele onderwerpen zoals: angst, dood, verlies, onveiligheid, wantrouwen etc… Ze maken ook indirect gebruik van waargebeurde verhalen als basis van hun verhaal, verwerken er ook hun eigen anekdotes, ontmoeten en reizen in.

Mijn mening: Dit is voor mij een “minder” boek van Nicci French, het is niet zo spannend als de andere boeken, maar ze gaan in dit verhaal wel dieper in op de psyche van het hoofpersonage, de twijfel, de onzekerheid. De spanning loopt tegen het einde van het boek wel even op, maar niet zoals ik verwacht van Nicci French. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik het geen goed boek vind, maar het is “ietsje” minder dan de andere boeken.