Wat Milo zag - Virginia Macgregor

Dit boek heb ik ontvangen van uitgeverij Boekerij; heel hartelijk dank daarvoor!
Ik heb een ongecorrigeerd vooruitexemplaar gekregen, wat betekent dat dit boek nog niet verschenen is en er o.a. nog spellingfoutjes in kunnen zitten. Dat was hierbij ook het geval, maar gelukkig niet zo veel! :)

Titel: Wat Milo zag
Auteur: Virginia Macgregor
Verschijnt: september 2015
Uitgever: Boekerij
Pagina’s: 332

Mijn cijfer: 7,5

De negenjarige Milo Moon heeft retinitis pigmentosa: zijn ogen gaan langzaam achteruit en uiteindelijk zal hij blind worden. Vooralsnog ziet hij de wereld als door een kijkgaatje. Dankzij deze ‘tunnelvisie’ ziet hij dingen die anderen niet opmerken.
Als Milo’s geliefde oma naar een verpleegtehuis moet, weet Milo al heel snel dat daar iets niet klopt. De hoofdverpleegster speelt mooi weer tegenover de familieleden, maar zodra die hun hielen hebben gelicht gaat de verwarming uit, krijgen de oudjes alleen nog maar blikvoer te eten en deelt ze kwistig verdovende medicijnen uit om de boel lekker rustig te houden.
Natuurlijk willen de volwassenen niet naar hem luisteren, dus smeedt Milo een plan om alle misstanden op eigen houtje aan het licht te brengen. Tripi de kok en Milo’s varkentje Hamlet zijn de enige bondgenoten in zijn heroïsche strijd…

Ik had nog niet eerder over Virginia Macgregor gehoord, wat mij alleen maar aantrok om dit boek te gaan lezen. Het concept is ook uniek, ik heb nog nooit wat over dit thema gelezen.
De cover ziet er heel origineel uit en geeft je alvast een klein idee waar het boek over gaat. Het heeft een mooie, zachte kleur en roept je op om het te pakken. Wat je ook zeker moet doen!

Het verhaal gaat over Milo Moon. Hij is negen jaar en heeft een ziekte aan zijn ogen, waardoor hij de wereld door een heel klein kijkgaatje ziet. Uiteindelijk zal hij blind worden.
Wanneer Milo’s oma naar een verpleegtehuis moet, probeert hij haar elke dag te bezoeken. Hij begint daar dingen te zien die andere mensen niet opmerken. Zo doet de directrice, hoofdverpleegster Thornhill, zich anders voor dan dat ze werkelijk is en bedriegt ze de familieleden van de patiënten. Ze drogeert de ouderen en bezuinigt ten koste van hen, om het zelf maar beter te krijgen. Milo heeft dit algauw door en besluit zijn bevindingen door te spelen naar de politie, maar geen enkele volwassene wil naar hem luisteren. Daarom bedenkt Milo zelf een plan om de boel aan het licht te brengen en het tehuis te sluiten, met behulp van Tripi de kok en Milo’s varkentje Hamlet.

‘Wat Milo zag’ is een vindingrijk, diepgaand, schrijnend en grappig boek, waarvan ik genoten heb! Het kan door iedereen gelezen worden, al kunnen (jong)volwassenen de schrijfstijl als iets te makkelijke ervaren.
Dit boek geeft je een goed beeld over hoe het is om niet alles om je heen te kunnen zien, en hoe de omgeving daarmee omgaat. Maar ook over hoe het is om niet gehoord te worden en om te voelen hoe het is om aldoor niet serieus genomen te worden. Soms lijken de mensen om Milo heen meer blind te zijn dan hij. En dat zegt heel wat.
Ik vond het een beetje jammer dat Milo’s kwaal niet van zo’n groot belang was in dit verhaal; ieder ander onder dezelfde omstandigheden en met goede, gezonde ogen had ook de hoofdpersoon kunnen zijn. Het boek wijst erop dat Milo die dingen over het verpleegtehuis te weten kwam doordat hij op een andere manier kijkt – moet kijken. Maar ik denk niet dat dat het geval is.

Het verhaal is een beetje zwart wit afgebeeld; die mensen zijn goed en die mensen zijn slecht en moeten verdreven worden. Daardoor wordt het een beetje naïef. Maar het boek wordt nergens echt voorspelbaar, en dat is een heel goed punt! Wel wordt het verhaal op bepaalde momenten langdradig, er gebeurt te weinig. Maar als je daardoor heen komt, word je uiteindelijk beloond.

‘Wat Milo zag’ is heel realistisch; de dialogen passen bij de leeftijden van de personen die ze uitspreken, de plaats waar het zich afspeelt bestaat echt en wordt goed omschreven en zelfs de namen van de mensen in dit boek passen bij hun karakters.

Dit boek heeft een heel goed einde; alle losse eindjes worden aan elkaar gebonden en niemand wordt achtergelaten of vergeten. Het is een echt feel-good boek!