Een echte John Green

Als ik eerlijk moet zijn; ik ben geen fan van John Green. Helemaal niet zelfs. Ik heb eerder het boek 'The Fault in our Stars' van dezelfde auteur gelezen en daar was ik niet enthousiast over. Sterker nog, ik vond het een saai boek en snapte niet waarom het zo veel aandacht had gekregen. Dat heb ik hetzelfde met 'Paper Towns'. Ik had me aangemeld voor deze leesclub om te kijken of dit boek misschien wel alle commotie waard was, om te kijken of John Green toch wel zo'n goede schrijver is als iedereen zegt dat hij is. Maar nee, naar mijn idee is dat niet het geval. En dat is erg teleurstellend.

Het verhaal gaat over Quentin (a.k.a. Q) die verliefd is op Margo. Wanneer zij hem mee vraagt op een nachtelijke wraakactie, kan hij dus ook niet weigeren. Na deze nacht blijkt Margo spoorloos verdwenen te zijn. Samen met zijn vrienden Radar en Ben (en Bens vriendin Lacey) vind Q aanwijzingen die Margo voor hem heeft achtergelaten. Ze starten een zoektocht om Margo te vinden, waarbij Q haar steeds beter gaat begrijpen.

Aan de ene kant had ik hoge verwachtingen van dit boek, omdat het overal zeer goed gerecenseerd is en iedereen er dol op lijkt te zijn. Aan de andere kant had ik iets zo van, het zal wel weer een typisch John Green-boek zijn.
Ik heb het zonder vooroordelen gelezen. Daar ben ik heel eerlijk in. Maar toch vind ik 'Paper Towns' langdradig en gewoonweg saai. Daarom snap ik eigenlijk ook niet dat dit boek een thrillerprijs heeft gekregen. De personages kloppen niet, en het is niet realistisch geschreven. Zo zouden Ben en Radar naar mijn idee beter van naam kunnen wisselen, omdat dat beter bij hun karakters past.
De dialogen zijn als je het mij vraagt niet door de mensen uitgesproken die volgens dit boek dat wel zouden moeten doen. Het past niet bij hun leeftijd. Net als het verhaal zelf. Het is niet realistisch. Waarom zou een achttienjarig meisje haar hele wereld achterlaten (net voor haar diploma-uitreiking!) en mysterieuze aanwijzingen achterlaten (terwijl ze niet gevonden wil worden) omdat ze vindt dat ze 'niet in deze wereld past'? Ja, de filosofische delen uit dit boek waren erg mooi, maar zeg nou zelf; zou zo'n jongen dat alleen zijn meisje terug wil dat echt allemaal denken? Al die zweverige dingen waarbij je goed je hoofd erbij moet houden wanneer je ze leest? Lijkt me sterk. Dus nee, het inlevingsvermogen van de schrijver in de hoofdpersonen valt me enorm tegen.

Conclusie: 'Paper Towns' van John Green heeft een mooie verhaallijn, het idee erachter is leuk. Maar het is teleurstellend uitgewerkt. Het verhaal gaat te langzaam en motiveert me niet om na het neerleggen van het boek toch weer verder te lezen. In dat opzicht klopt de uitspraak waar iedereen het mee eens lijkt te zijn wel: het is een echte John Green!