'Een onthutsend beeld van een gesloten samenleving' belooft de zoektocht aan het licht te brengen die Erlendur, Elinborg en Oli in Winternacht inzetten na de vondst van een dood jongetje in de sneeuw.

De IJslandse schrijver staat al vanaf zijn eerste boek zeer hoog genoteerd op mijn favorietenlijstje. En de titel Winternacht en de omslagtekst vol ijzige januaridagen, bebloede sneeuw en barre weersomstandigheden beloofden veel. Maar dat viel even tegen!

Nergens, tot mijn stomme verbazing echt nergens is er sprake van enige spanning. Het verhaal is bedroevend mager en zelfs de beslommeringen van Erlendur lijken er deze keer met de haren bijgesleept om het boek nog enige body te geven.

Er wordt een dood jongetje in de sneeuw gevonden. Doodgestoken, zoals al snel blijkt. Een jongetje van Thaise afkomst, dus racistische motieven steken al snel de kop op. In de eerste bladzijden toont Indridason aan waarom hij op zo snel op vele favorietenlijstjes terecht is gekomen. De wijze waarop hij op de eerste twee bladzijden de nare, koude, sfeerloze omgeving van het appartementencomplex beschrijft is bijna adembenemend. Maar een paar zinnen heeft Indridason nodig om de troosteloze aanblik van een vervallen binnenplaats vol kapotte speeltoestellen te beschrijven en op je netvlies te projecteren. De koude winteravond wasemt op dat moment van de bladzijden.

Indridason flikt het weer, dacht ik nog, om gretig verder te lezen. Maar wat volgt is een futloos verhaal dat tot in den treure wordt opgerekt en uitgerekt. De vertaling zit barstensvol vol "hunnen" en door het ontbreken van spanning valt iedere onterecht gebruikte "hun" alleen nog maar meer op.

Zoon Sindri en dochter Eva vallen af en toe binnen, er is een paar keer een onbeduidend telefonisch contact met zijn vriendin en Erlendur zit af en toe aan het ziekenbed van Marion Briem. Oli tobt nog steeds met de kinderwens van zijn vriendin en Elinborg wil graag bij haar dochtertje zijn. Oh ja, en daar tussendoor loopt de zoektocht naar dat onthutsende beeld van een gesloten samenleving.

Indridason blijft vooralsnog gewoon hoog op mijn favorietenlijstje staan. Maar Winternacht komt in dat lijstje zeker niet voor.