Verlies

liefde en vriendschap,‘Omdat jij ooit bent kwijtgeraakt wat je dierbaar was, wil dat niet zeggen dat het noodlot toeslaat zodra je gelukkig bent.’
Waterdans vertelt een prachtig verhaal over liefde, pijn, verlies, obsessie en vriendschap.
Ruth en Jenny ontmoeten elkaar per toeval in de trein op weg naar Cornwall. Vroeger waren ze beste vriendinnen, tot Ruth abrupt vertrok en nooit meer iets van zich liet horen. Vijftien jaar later zitten ze tegenover elkaar in de trein, pratend over het leven. Wanneer Ruth naar het gezin van Jenny vraagt, valt er een pijnlijke stilte. Tom en Rosie zijn zes maanden ervoor bij een ongeluk om het leven gekomen. De wond is nog vers en tranen wellen op. Wanneer beiden de trein uitstappen, ziet Jenny Adam, de zoon van Ruth. Adam is een evenbeeld van Tom en de herinnering aan de dag van het ongeluk komt weer boven.
Vanaf dit moment komen de emoties in stroomversnelling. Oude, weggestopte gevoelens, waar Ruth en Jenny al jaren niet meer aan hadden gedacht, komen bovendrijven.
Waterdans is een makkelijk boek om te lezen en is zo waanzinnig geschreven, dat je helemaal meevoelt met de personen. Tranen kunnen zo nu en dan opwellen. De pijn en het verlies van een dierbare wordt zo uitgebreid en in detail omschreven, het kan je onmogelijk koud laten. De verhaallijnen zijn mooi door elkaar geweven, wat het boek een geheel maakt. Het is wel even wennen aan de manier waarop er per hoofdstuk van perspectief en tijd wordt gewisseld. Dit is in het begin erg verwarrend.
De personages in het boek worden vanaf het begin geïntroduceerd, zodat er niet halverwege het boek nog iemand nieuw bijkomt. Je leert de personages goed kennen, met name Jenny, Ruth en Adam. Wanneer er bijvoorbeeld vanuit het perspectief van Jenny of Ruth wordt geschreven, ontdek je hun ware gevoelens jegens elkaar en waar ze allemaal mee worstelen in het leven.
Waterdans is absoluut geen thriller. De moord op Tom en zijn dochtertje, zoals de achterflap vermeld, is slechts een achtergrondgegeven waar niet al te diep op wordt ingegaan. Uitsluitend het element verlies speelt een rol, niet de moord zelf. Maar voor wie van een mooi boek houdt is dat nauwelijks belangrijk. Waterdans prikkelt je fantasie en neemt je mee met het verdriet en geluk van de personages. Het boek vertelt het verhaal over hoe twee vrouwen van leven veranderen, en elkaars leven overnemen. Emoties worden in detail omschreven waardoor je het boek wordt ingezogen. Zo nu en dan is het een tranentrekker doordat de details zo echt lijken. Je slaat de laatste bladzijde dan ook met moeite om. Mooi.