Lezersrecensie
Klein eiland zoekt nieuwe bewoners
Herken je ze, mensen die zonder enige terughoudendheid zeggen dat ze van een land houden? Het lijkt te zijn gebaseerd op niets; ze hebben wat boeken gelezen en wat oppervlakkige indrukken opgedaan tijdens een vakantiereis.
Stelregel is: hoe langer of hoe meer je in een land bent, hoe beter je het kent en hoe minder je ervan houdt maar des te meer je het gaat waarderen en begrijpen hoe het in elkaar zit. Je ziet waar jouw plaats daar is en ook wat jouw plaats niet is. Je ziet de tekortkomingen ..
In januari 2021 vertrekt de dertiger Irwan Droog met vriendin Kim en hond Zorro in Coronatijd naar Selvær , een Noors eiland gelegen op de poolcirkel. Als 18-jarige is Droog voor het eerst in Noorwegen geweest en in 2018 in Spitsbergen. Daartussen bezoekt hij het land tijdens vakanties. Sinds dat 1e bezoek heeft hij de wens om langere tijd in Noorwegen te wonen. Door de reis naar Spitsbergen is de wens specifieker geworden: wonen op een Noors eiland. Wat hij er precies hoopt te vinden kan Droog niet direct omschrijven. De wereld hoe zij ooit was misschien? Enorm, wild, ruw en spectaculair? Bevrijding? Maar voelt zitten op een eiland als bevrijding of ‘zitten we daar net zo opgesloten als in mijn woonkamer thuis’, vraagt Droog zit af. In zijn boek Het huis aan het einde. Leven op een eiland in de poolcirkel reizen we met Droog mee naar dat Noorse eiland.
Het is zomer 2020 wanneer Irwan en Kim voor het eerst op Selvær komen. Kim zag een oproep op Facebook waar in het kader van het programma ‘Prøv en øy’ (jonge) mensen gezocht werden om het leven op een eiland te ‘proberen’. In ruil voor onderdak wordt gevraagd om een bijdrage te leveren aan het leefbaar houden van de steeds kleiner wordende gemeenschap. Echte banen zijn er niet te vinden dus de deelnemers moeten in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien en daar een bestaan willen opbouwen.
In 24 korte hoofstukken beschrijft Droog het leven in die gemeenschap. Je leert de bewoners kennen, je leert iets over de gewoonten, dat je vooruit moet kijken, je voelt de liefde van de bewoners voor hun eiland, je voelt bijna de beperkingen die de natuur je oplegt. De manier waarop Droog vertelt, voelt als de vertraging van het leven dat hij daar leidt.
Geregeld komt de uitdrukking ‘borte bra, men hjemme best’ terug. Maar waar is dan dat thuis voor Droog? Lees Het huis aan het einde en ontdek zijn thuis.
Stelregel is: hoe langer of hoe meer je in een land bent, hoe beter je het kent en hoe minder je ervan houdt maar des te meer je het gaat waarderen en begrijpen hoe het in elkaar zit. Je ziet waar jouw plaats daar is en ook wat jouw plaats niet is. Je ziet de tekortkomingen ..
In januari 2021 vertrekt de dertiger Irwan Droog met vriendin Kim en hond Zorro in Coronatijd naar Selvær , een Noors eiland gelegen op de poolcirkel. Als 18-jarige is Droog voor het eerst in Noorwegen geweest en in 2018 in Spitsbergen. Daartussen bezoekt hij het land tijdens vakanties. Sinds dat 1e bezoek heeft hij de wens om langere tijd in Noorwegen te wonen. Door de reis naar Spitsbergen is de wens specifieker geworden: wonen op een Noors eiland. Wat hij er precies hoopt te vinden kan Droog niet direct omschrijven. De wereld hoe zij ooit was misschien? Enorm, wild, ruw en spectaculair? Bevrijding? Maar voelt zitten op een eiland als bevrijding of ‘zitten we daar net zo opgesloten als in mijn woonkamer thuis’, vraagt Droog zit af. In zijn boek Het huis aan het einde. Leven op een eiland in de poolcirkel reizen we met Droog mee naar dat Noorse eiland.
Het is zomer 2020 wanneer Irwan en Kim voor het eerst op Selvær komen. Kim zag een oproep op Facebook waar in het kader van het programma ‘Prøv en øy’ (jonge) mensen gezocht werden om het leven op een eiland te ‘proberen’. In ruil voor onderdak wordt gevraagd om een bijdrage te leveren aan het leefbaar houden van de steeds kleiner wordende gemeenschap. Echte banen zijn er niet te vinden dus de deelnemers moeten in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien en daar een bestaan willen opbouwen.
In 24 korte hoofstukken beschrijft Droog het leven in die gemeenschap. Je leert de bewoners kennen, je leert iets over de gewoonten, dat je vooruit moet kijken, je voelt de liefde van de bewoners voor hun eiland, je voelt bijna de beperkingen die de natuur je oplegt. De manier waarop Droog vertelt, voelt als de vertraging van het leven dat hij daar leidt.
Geregeld komt de uitdrukking ‘borte bra, men hjemme best’ terug. Maar waar is dan dat thuis voor Droog? Lees Het huis aan het einde en ontdek zijn thuis.
1
Reageer op deze recensie
