Mijn naam is Nienke Afke en ik ben kind nummer 10

Omdat ik kind nummer 10 ben en alle ooms en tantes al tig keer waren vernoemd, kreeg ik de naam van een boek. Nienke Afke was het resultaat. Ik heb het boek nooit willen lezen en ook de film heb ik nog steeds niet gezien. Maar nu kon ik het boek via de bieb-app luisteren.

Dat was best een aangename ervaring. Het boek is natuurlijk wat gedateerd en er gebeurt niet echt veel, het geeft een heerlijk tijdsbeeld aan.
Afke heeft 10 kinderen en daar vertelt ze over. Het gezin is niet rijk, integendeel. Wat opvalt zijn de regels, de geschreven en ongeschreven regels waar niet alleen het gezin maar ook het hele dorp zich aan houdt. Sociale controle was een gegeven. Dat was niet alleen controleren maar ook helpen als er iemand in nood is. Als een van de kinderen kwijt is, dan loopt het hele dorp uit om te gaan zoeken.
Daarnaast worden we nog getrakteerd op een uitstapje naar de stad en een rondvaart over het meer. Heerlijk om het toch eindelijk tot me genomen te hebben.

Het is en klassieker. En dat is terecht.