Een (te) gedetailleerd verhaal

Wanneer het MI6-Team op missie in een hinderlaag loopt, is Marc Dane de enige overlevende. Hoewel hij zichzelf had beperkt tot technische begeleiding, is hij nu gedwongen zich naar de frontlinie te begeven. Marc wordt beschuldigd van verraad en kan niemand meer vertrouwen; er is een spion binnen de MI6. Zijn enige optie is samenwerken met de organisatie Rubicon en Lucy Keyes. Samen leggen ze de puzzelstukjes in elkaar en daardoor komen ze erachter dat er een dodelijke aanslag aankomt. Marc en Lucy kunnen als enigen de aanslag voorkomen, ze raken verwikkeld in een race tegen de klok..

Wanneer je Nomade openslaat, beland je als het ware direct in een actie-scène. Doordat je als lezer gelijk in de actie belandt, bouwt de spanning zich meteen op en doordat de eerste gebeurtenis in weinig details wordt verteld, roept dit ook meteen de eerste vragen bij de lezer op.
Dat eerste hoofdstuk bestaat dus kort gezegd uit alle ingrediënten die een goede thriller nodig heeft. Dat schept verwachtingen, maar helaas houdt dit niet het hele verhaal aan.

In de daaropvolgende hoofdstukken maak je als lezer kennis met de personages waar het verhaal zich omheen gaat afspelen. De personages hebben ieder een duidelijk karakter, waardoor je al snel wordt meegevoerd in hun verhalen en denkwijze. De personages komen tot leven en de wereld, die James Swallow om hen heen geschapen heeft, ook. Met zijn gedetailleerde beschrijvingen is merkbaar dat James Swallow ervaring heeft met scriptschrijven. Hij maakt het de lezer gemakkelijk zich in deze door hem gecreëerde wereld te wanen, te zien wat de personages zien. Terwijl je aan het lezen bent zie je de steden, ruimtes en landschappen waarin de personages zich bevinden voor je alsof je een film aan het kijken bent.

Alle gebruikte termen worden op een prettige wijze én verweven door het verhaal uitgelegd, zodat ook een leek op het gebied van ICT en militaire termen het verhaal goed kan volgen. Hoewel de uitleg vaak erg prettig is, is het soms iets teveel en remt het de vaart van het verhaal met momenten ook wel een beetje af. Zeker in het middenstuk zijn er passages die ervoor zorgen dat je het boek gewoon even aan de kant wil leggen en er pas later weer in verder gaat.

De vele wisselende perspectieven hebben hetzelfde, vaart afremmende effect. In het begin van het boek zijn die vele perspectieven ontzettend prettig omdat je als lezer alle kanten van het verhaal leert kennen, maar naarmate het verhaal vordert wordt het verhaal daardoor steeds langdradiger en raak je als lezer je aandacht kwijt.

Het thema van Nomade is een (helaas) erg actueel thema. Juist door deze mate van actualiteit zijn de gebeurtenissen, hoe verschrikkelijk ook, te plaatsen in onze eigen wereld. Dat maakt Nomade in ieder geval wel een ontzettend realistisch boek en misschien is dat tevens ook de reden dat het verhaal ondanks de missers toch zo aangrijpend is.

Als lezer krijg je in Nomade niet alleen een beeld van de personen en de veiligheidsdiensten die strijden tégen het terrorisme, maar je krijgt ook een beeld van wat zich achter de schermen afspeelt. James Swallow beschrijft hoe de aanslagen die zich in Nomade afspelen tot stand zijn gekomen en misschien nog wel het belangrijkste gegeven: waaróm deze aanslagen gepleegd worden. Ondanks dat die redenen weerzinwekkend zijn en je als lezer hoogstwaarschijnlijk overvallen wordt door een gevoel van ongeloof, creëert dit beeld toch een mate van begrip voor de manier van handelen.

Nomade is een vermakelijke actiethriller met een verrassend einde. Tevens ook het eerste deel van een serie, waardoor het ook wel de nodige vragen oproept. Het boek leest niet lekker snel weg, maar het is een aanrader als je houdt van veel verschillende perspectieven en een verhaal rondom de echte actie.