Niet voor gevoelige kijkers maar wel voor gevoelige lezers.

Wanneer je dit boek wil lezen als ontspanning, na je dagtaak bijvoorbeeld, dan reikt de auteur je daar alle ingrediënten voor aan. Hij schetst met scherpe pen het karakter van de ingebeelde menselijke figuren die hij tot leven brengt tot onder je neus, dicht bij je eigen leefwereld. Dan heeft hij je aandacht vast en reikt zijn omfloerst pennende hand naar je ziel. Dit had je niet verwacht.
In dit derde deel van de Loretta kronieken zit je op de eerste rij voor het bekijken van dit theaterstuk. Op het puntje van je stoel beleef je de gevoelige scenes, hoor je de woorden in discussies, voel je de adem van de acteurs die hier de hoofdrol spelen.
Bij het lezen van dit verhaal zijn er momenten waarbij men zich afvraagt of die harde tante Loretta eigenlijk wel tijd voor zichzelf heeft. Haar bedrijfsleven wordt heel uitvoerig beschreven en het is geen ‘nine to five’ job. Als de schrijver van deze roman je overlaadt met vele pagina’s ‘business stuff’ dan heeft hij daar een reden voor. Een contrapunt kan niet hard genoeg klinken.