Fijne milde horror

Hanneke Simons heeft een fijne vertellende stijl om de lezer enerzijds aan de hand te nemen en anderzijds ook een inzicht te geven in de gevoelswereld van de personages. In dit verhaal, waarin we Matías volgen, is er een mooie wisselwerking tussen het 'gewone' leven en het 'bijzondere'. Er zit een mooie verhouding in van twijfel bij de lezer over wat er nu aan het gebeuren is, wat er gaat gebeuren en waar bepaalde gevoelens, geluiden en belevingen vandaan komen. De vertel- en leesstijl vind ik wederom heel sterk en bevalt goed. En het is een heel ander boek dan het vorige van deze schrijver.