Mooi maar...

En weer een boek uit. Ik weet niet zo goed wat ik van dit boek vind. Ik kocht het op koningsdag dit jaar en de verkoopster (een verpleegkundige) was erg enthousiast. Het gaat over rouw en zij had er wat aan in haar werk.
Mijn man las het eerder deze week en hij vond het ook heel mooi. Dus ik begon enthousiast. Het gaat over een man in Zuid- Afrika die bij een eenzijdig auto-ongeluk z'n vrouw en dochtertje verliest. Je volgt hem in de periode erna. In zijn rouw. Het is erg goed geschreven!! Maar er zitten een paar gebeurtenissen in het verhaal die ik echt heel erg vind, naar en onbegrijpelijk. Waar ik boos om werd, hoe ik ook meegesleept werd in zijn verdriet. Hoe moet ik het zeggen, ik bedoel dat de hoofdpersoon gewoon een strafbaar feit pleegt (op gebied van sex met minderjarigen) en dat dat in het boek vergoelijkt wordt. Zeker als de hoofdpersoon zelf dit zegt:"het vermogen om met de ratio de instincten te beteugelen is ongetwijfeld datgene wat ons van dieren onderscheid." En wat doet hij?
Maar hij zegt ook dit:"iemand zei eens, en daar ben ik het hartgrondig mee eens; dat een uur in de natuur gelijk staat aan tien uur in de spreekkamer van een psycholoog."
Ach, mocht je de kans krijgen; oordeel zelf. Slechts 219 bladzijden en wel echt goed geschreven! Meeslepend, intens.