"Oriana, wat is het leven eigenlijk?"

Jaren geleden las ik al het boek "Een man" en "Brief aan een nooit geboren kind" van Oriana Fallaci. Vaag herinner ik me ook nog haar interviews met bekende persoonlijkheden, wereldleiders en generaals, die ook in Nederland, de Volkskrant gepubliceerd werden. Ze had een ondiplomatieke en direkte stijl in het stellen van haar impertinente vragen aan deze mensen.

Antwoord

Dit boek uit de jaren zestig is een relaas over Oriana Fallaci's ervaringen in Vietnam als nieuwscorrespondent. Ze ondergaat de verschrikkingen van de oorlog, en vraagt zich af waarom mensen elkaar zulke afschuwelijke dingen aandoen. Maar ook waarom zij zich aangetrokken voelt om dit mee te maken. Is het omdat ze als correspondent alle mensen wil vertellen hoe erg de oorlog is? Is het omdat ze wil begrijpen waarom de mensen doen wat ze doen hier? Of is het omdat ze zelf intens wil voelen dat ze leeft door de dood in de ogen te zien?
Het boek is een eerlijk verhaal over haar gedachten, die gaandeweg gevormd worden door haar ervaringen en door de gesprekken met haar collega's, de soldaten, militairen en generaals aan beide kanten. Met alle onbeantwoorde vragen die ze heeft en stelt, en in alle eerlijkheid beredeneert treft haar de vraag die uiteindelijk voor haar het belangrijkste is: wat is het voor jezelf waard om als mens te leven, als je ziet wat mensen elkaar en de natuur aandoen? Ze vindt het antwoord niet in Vietnam, maar in het roerige jaar 1968, tijdens de verschrikkelijke moordpartij op het Plein van de Drie Culturen in Tlatelolco in Mexico. Dit antwoord is overigens net iets anders dan de titel doet vermoeden...

Even zoeken

Al is het boek oud, het is nog steeds actueel, en het verhaal komt nog steeds keihard binnen. Een waardevol boek dat voor een belachelijk kleine prijs te koop is in de boekwinkel, waarschijnlijk in de ramsj, als je even zoekt.