Die laatste zomer

De net gescheiden architect Antoine Rey trakteert zijn zus Mélanie op een nostalgische lang weekend op het Franse eiland waar zij in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hun verblijf die zomer brengt niet alleen vergeten herinneringen aan hun vroeggestorven moeder naar boven, maar ook een schokkende ontdekking.

Het verhaal is best vreemd opgebouwd. In het eerste hoofdstuk schrijft ze in de ik vorm. Het hele verhaal wordt beleefd vanuit Antoine, voor een deel in de derde persoon en halverwege weer in de ik vorm, dat kan best verwarrend zijn. Ook word er best veel herhaald in de beginfase van het verhaal.

Naarmate het verhaal vordert leer je de familie en het gezin rondom Antoine kennen. Het verhaal kabbelt voort en er gaan wel heel veel mensen dood. Met enige moeite uitgelezen, wel een voldoende.