Wie praat die gaat

Wie praat die gaat, is wat Willem Holleeder zegt over mensen die over hem praten. En met deze titel weet Astrid mij te pakken. Zij beschrijft in dit boek hoe niet alleen Willem vast zit, maar zij en haar familie ook.

Niets kan spontaan, alles moet duizend keer anders. Want routine maakt je een makkelijk prooi. Je krijgt inzichten vanuit de familie en dat maakt dat je je kunt inleven. Tel daarbij de fijne schrijfstijl van Astrid op en je vliegt door dit verhaal heen.

Astrid weet bepaalde situaties voor ons uit te werken waardoor het soms lijkt alsof je erbij aanwezig bent. Ik ben heel anders tegen bescherming van politie gaan kijken, ik dacht altijd als je dan getuigt dan krijg je genoeg bescherming zodat je je leven verder kunt leven. Maar helaas is daar niets van waar. Het feit dat Astrid en haar familie iedere dag een bepaalde dreiging voelen, vind ik persoonlijk heel erg heftig voor ze. Nu kun je wel zeggen, daar hebben ze voor gekozen omdat ze gepraat hebben. Maar dan vind ik je toch wel een enorme domme gans. Ze hebben gepraat omdat het steeds dichterbij kwam, de man letterlijk over lijken gaat en Sonja zelfs moest kiezen tussen haar kinderen. Ze voelden de dreiging steeds erger en het feit dat Nederland nu van dit monster ‘af is´. Dat is waarom. Dat ze nu op deze manier moeten leven, dat gun ik ze niet. Maar wel super goed van Astrid dat ze dit op papier weet te zetten en ons erin mee neemt.