dit boek over parellelle werelden blijft een klassieker in taal en tijd

Een schrikkeljaar, een schrikkeldag, het blijft iets bijzonders. Het laat mensen altijd twijfelen of je nu echt eind februari jarig kan zijn of toch op één maart, net als mensen twijfels hebben als je één april als geboortedatum noemt.

In dit schrikkeljaar 2024 is ‘De torens van februari’ in 11e druk verschenen. Een verhaal dat inmiddels 50 jaar oud is en nog steeds tot de verbeelding spreekt! Want wat is hier, wat is daar, waar is waar en vooral wat is hét woord? Twee parallelle werelden waarin wordt gespeeld met tijd, zijn en geheugen.

‘Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Mijn voeten doen pijn. Ik weet niet wie ik ben. Ik schrikte.’

Tom probeert de dingen die hij weet, wat hij heeft gedacht, gedroomd en gefantaseerd, op advies van de oude man op te schrijven. Te beginnen met de datum: 30 februari. Hij weet ineens wat een maand is en kan beginnen met zijn dagboek.

‘Alleen een woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari. – De torens van februari’

Het dagboek met achterin losse beschreven vellen, een schrijfstift als ook een gebroken spiegeltje en nog enkele dingen vond hij in zijn jaszak. Tom, zijn naam weet hij door de man die Avla heet, is van het strand via de duinen, het verboden pad bij de hut gekomen. Maar hoe kwam hij op het strand? Waarom zaten zijn schoenen omgekeerd? Op het pad een bord met een zigzag, zag hij de twee torens en plukte een bijzondere kokardebloem. Nu zit hij in de hut bij de torens en een losstaande poort. Wat betekent amoixa in zijn dagboek?

‘ik weet alleen alles van gisteren, maar eergisteren bestaat nog steeds niet.’

De torens van februari brengt de lezer naar een andere dimensie, wereld X. Een wereld waarin ....
https://lezersgoud.nl/tonke-dragt-de-torens-van-februari/