Alle kakkerlakken nog aan toe wat een heerlijk boek

‘Schimmel stinkvoeten, suikerzucht, pleinvrees, plasdrang, wratten, wormen, faalangst, vliegangst en vloekverslaving, je het kunt het zo gek niet verzinnen om mensen hebben er last van.’

Adiba de minstens 180-jarige oude heks weet er wel raad mee, en wel met meer. Haar specialiteit is een mens veranderen in een trol. Dreigen is iets anders dan werkelijk doen ofschoon er plots met een trektouwtje of een balletje bijzondere kleurenwolken kunnen ontstaan. Een lesje flexibiliteit ten aan zien van roosters en leerprocessen. Deze goede observeerder heeft haar huis hoog in de eikenboom, midden op het marktplein. Als het voorjaar wordt neemt ze een bad in de fontein. Niemand kijkt op van een bloot heksje dat dansend en springend de lente viert. Ze kan dan een vreemde vogel zijn, ze overziet de huidige technologie en mist het kattenkwaad, buitenspelen en vies worden van kinderen.

Soms kan het ineens voorkomen dat de elektriciteit uitvalt en iedereen wel de weg weet naar het marktplein voor gezelligheid en een heerlijk voorleesverhaal. Dat ze het vele gebruik van mobieltjes niet zaligmakend vindt blijkt wel uit de constatering: ‘want wie kijkt er nou omhoog?’ Het is dan ook geen verrassing dat de wifi plots hapert. Van een digibord leer je niet over de natuur. Je moet ervaren hoe je een hut bouwt, blad kunt herkennen en rondom je kijken over hoe en waarom, dan weet je vanzelf dat een eekhoorn geen eieren legt.

Maatschappelijke kwesties zijn Adiba maar ook juf Minet niet vreemd. Ze hebben zo haar mening over ventilatie op scholen, het verdienmodel van leraren, het zielige doortoetsen en het doorgeslagen boomkappen onder het mom van veiligheid.
De ontevredenheid onder de inwoners over verschillende kwesties laat de burgemeester plots uitroepen: 'ik kan toch niet toveren'. Adiba grijpt kordaat de bezem voor de oppepper tegen de winterblues: ze vliegt naar de plaatselijke boekhandel alwaar ze met gepaste benadering een sprookjesboek krijgt aangereikt. Misschien haalde juf Minet haar voorleesboek daar ook, wat een superjuffie.

De in regels vastgeroeste en volgens wat hoort handelende schooldirecteur van deze juf krijgt niet altijd bijval van de burgemeester. Hij kan het potjandorie niet uitstaan dat Adiba opgevangen is in de leeshoek toen het verdacht stil bleef in de herfstige eikenboom. Je helpt een mens ongeacht of die in een nest woont is de gedachte van de meesten. Inmiddels ook die van de burgemeester, want iets tegen de stress wil ze van Adiba maar al te graag aannemen.

Intussen is deze Adiba zonder achternaam ook niet vies van wat liefdesmanipulatie, ach ja 'zo gaan die dingen' waardoor een jaarlijks terugkerende ijscoman naar het dorp van oma in de lente ineens een soepman in de winter wordt. Sneeuwballen gooien kan toch ook in de zomer? Tijd om lang te zwijmelen over de salamanderhartjes heeft deze oude koppelaarster niet. De burgemeester komt haar bedanken voor haar grote inbreng in de teruggekeerde harmonieuze sfeer. In het sprookjesboek stond een spiegelend verhaal over meisjes en zwavelstokjes. Voorlezen en aandacht voor elkaar is altijd een goed idee. Het laat je nadenken en om je heen kijken.

De tekeningen van Marja Meijer sluiten perfect aan op de tekst. Of ruik je 'schrijverszweet' bij deze fantastische kleurrijke illustraties? Je ziet de aapjes hangen, het dorpsleven voor je ogen afspelen en de serieuze tevens olijke Adiba voorlezen voor de meute in al haar kleur en zijn. Paginavullende mooie illustraties wisselen af met vele grappige details en maatschappijkritische onderwerpen in een vlot geschreven tekst overgoten met een schertsend vertelsausje zijn een cadeautje voor de lezer vanaf ong. 7/8 jaar.

'Alle kakkerlakken nog aan toe' wat een heerlijk boek met humor, inhoud én fantasie: een heksje met een stapel lappendekens als toverfee voor een jaar rond voorlezen!