avontuur met grapjes

Ik ben bijna 8 jaar en ik mocht Piraat Blunderbaard lezen. Ik vertel wat ik ervan vind:
Ik vond het leuk om het boek te lezen. Het boek ziet er mooi uit met een mooie tekening van piraat blunderbaard op de voorkant. Meestal zijn piraten in boeken een beetje eng maar piraat Blunderbaard ziet er aardig uit en hij doet ook aardig.
Ik vind het een boek voor jongens en meisjes. Het boek heb ik zelf gelezen maar ik moest wel wennen. Soms zijn de zinnen een beetje kort. Dat komt omdat de avonturen van de piraat niet in een gewoon verhaal zijn geschreven maar in een dagboekvorm. Na een poosje lezen was ik wel gewend.
Piraat Blunderbaard wil heel graag een echte piraat zijn, maar hij denkt dat hij het niet kan. Dat komt vooral ook omdat hij steeds een beetje pech heeft en daardoor dingen mis gaan. En dan moest ik toch wel lachen. Maar ik vond ook soms zielig. Want hij wil het zo graag aan de anderen ook laten zien dat hij piraat wil worden. En ze lachen hem ook vaak uit. Terwijl hij zijn best doet.
Ik kon het hele boek zelf goed lezen, maar toch zaten er best vaak moeilijke woorden in. Niet om te lezen, maar dan wist ik niet wat het betekende. Zoals het woord ‘piraatvaardighedencompetitie’. Dan moest ik het vragen aan mama wat het betekende. Maar zo leer ik dan ook van dit verhaal.
Het is ook leuk dat er zoveel tekeningen in het boek staan. Dat zijn mooie en leuke tekeningen die ook heel goed bij het verhaal passen.
Het verhaal was spannend want ik wilde graag dat piraat Blunderbaard ging winnen. Maar het was ook vaak grappig. In het begin van het boek vertelde Blunderbaard over de vang een rat machine. Zijn duim kwam steeds vast te zitten en hij ging kijken waarom. En toen kwam zijn neus vast te zitten. Dat soort dingen gebeuren dan steeds en dat is grappig.