Mooi, maar vraagt niet naar meer

Delirium is het eerste boek uit een trilogie plus vier boeken met een soort sidestory van personen die je in de trilogie tegen zult komen. Lena woont in Portland, verschillende jaren nadat liefde geconstateerd is als ziekte en godzijdank is er een geneesmiddel uitgevonden. Wanneer je achttien jaar wordt krijgen alle jongens en meisjes de procedure en zullen ze voor altijd genezen zijn van de vreselijke ziekte amor deliria nervosa. Lena kan niet wachten.

Maar dan komt Alex om de hoek kijken, een Invalid, hij is opgegroeid in de Wilds, mensen die buiten de stadsmuren wonen en geloven dat liefde geen ziekte is. Voordat ze het weet raakt Lena maar al te betrokken bij Alex en dit heeft grote gevolgen voor haar.

Op het eerste gezicht lijkt het idee een beetje raar: liefde is een ziekte en mensen moeten genezen, maar dit is feilloos uitgewerkt in het boek en het voelt heel echt aan. Wat ze precies doen tijdens de procedure wordt niet bekend in het boek, maar het lijkt erop dat alle emoties weggehakt worden (iewl). Het zet je aan het nadenken hoe we zouden zijn zonder liefde: niet dansen of zingen, niet knuffelen, niet kussen, geen vrienden of wat dan ook.

Lena woont bij haar oom en tante in huis en bij haar wonen haar twee nichtjes(?). De ene is erg irritant en de andere is juist heel interessant. Lena ziet haar als haar (Marcie) kleine zusje en wil haar heel graag helpen. Marcie heeft me heel erg verrast en stiekem hoopte ik dat er een sidestory van haar erbij zat, ik wil heel graag weten hoe het verder met haar gaat. Wie weet komt ze nog in één van de vervolgen terug?

Hoewel ik het boek eigenlijk heel leuk vond, twijfel ik of ik het vervolg zal lezen. Dit komt allemaal door het einde, en nee ik ga niet spoilen, maar het einde trekt me nou niet bepaald om het vervolg nog te gaan lezen. Ik weet verder niet echt goed wat ik van het einde moet vinden, of ik het nu mooi vindt of dat ik het juist stom vind of dat ik het het goede vindt. Nee, dat laatste vind ik niet, in mijn hoofd was er een heel ander einde.

Hoe dan ook, het is een aanrader als je van wat romantiek houdt, maar op zijn tijd toch wat actie wilt. Het is heerlijk in balans tussen die twee factoren en scoort dus ook een goed cijfer in mijn review. Ondertussen ga ik nog even bedenken of ik Pandemonium (het tweede deel) ook ga lezen.