De laatste Ravendochter is een prachtig fantasyverhaal van Nederlandse bodem.

Kunnen we het ook even hebben over hoe mooi deze paperback editie is? De vormgeving draagt echt bij aan de beleving en maakt het boek extra bijzonder om vast te houden en in te duiken.

We volgen Erin, barones van Duncannon. Ooit was haar kasteel een trots familiedomein, maar inmiddels brokkelt het letterlijk en figuurlijk af. Wanneer Erin ook nog haar baan verliest, is ze radeloos. In haar wanhoop wordt ze geleid door een mysterieuze stem naar een afgesloten kelder, waar haar een magische oplossing wordt geboden. Maar dit gaat zeker niet zonder gevolgen. Uiteindelijk betaalt iedereen een prijs.

Het verhaal is prachtig opgebouwd, met meerdere verborgen boodschappen. Het gaat over jeugdliefde, verlies, familiebanden en verraad. Over hoe alles wat je dacht te kennen plotseling op losse schroeven komt te staan. De wanhoop en het verlies van controle waren zo goed omschreven dat ik het soms echt kon voelen.

Wat ik bijzonder sterk vond, was de combinatie van heden en verleden. Hierdoor word je langzaam maar zeker meegenomen in de geheimen van het verhaal. En toch zelfs als je denkt te weten hoe het afloopt, weet het einde je nog te verrassen. Ik moest oprecht een traantje wegpinken.

Dit boek grijpt je vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los. De mysterieuze schrijfstijl is uniek en meeslepend. Het
voelde soms alsof ik een film aan het kijken was in plaats van aan het lezen. Voor mij echt 4 dikke sterren!

Dankjewel Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit recensie exemplaar!